Aan het eind van de jaren '70 werd in de archipel van Madeira een systeem opgezet dat in de komende 40 jaar zou voorzien in de behoeften van de regio. De ontziltingsinstallatie van Porto Santo, die in 1980 werd ingehuldigd, was een investering van de regionale regering van Madeira vanwege de waterschaarste op Porto Santo - die verergerde toen de bevolking toenam en de eerste toeristen op het eiland begonnen aan te komen.

De ontziltingsinstallatie van Porto Santo, die in Vila Baleira is gevestigd, was een van de vijf industriële eenheden van dit type ter wereld met omgekeerde-osmose-technologie. Momenteel komt al het water dat de consumenten en de landbouw bereikt, daar vandaan. Het is zelfs de enige bron van drinkwater die wordt gebruikt voor de openbare voorziening van dit eiland.

In 2019 had de installatie een productiecapaciteit van ongeveer 6.500 m³ per dag, wat genoeg is om te voorzien in de behoeften van 5.000 permanente inwoners die in de zomermaanden oplopen tot bijna 20.000.

Volgens Águas da Madeira "was het ook de eerste die een energieterugwinningssysteem met een Pelton-turbine gebruikte, wat gedurende ongeveer 20 jaar de technologische standaard werd. Deze belangrijke verandering maakte een vermindering van de energieverspilling met 35 tot 40 procent mogelijk en droeg bij tot de wereldwijde verspreiding van deze technologie".

State of the art systeem

Nuno Pereira, administrateur van Madeira's Water- en Afvalproductie, het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de ontziltingsinstallatie, vertelde het dagblad Público dat "voor elke 100 liter zout water die het systeem binnenkomt, er 45 liter drinkwater uitkomt".

Voor dit doel zijn er een aantal ontziltingstechnieken die in dit soort mechanisme kunnen worden gebruikt, maar de door Madeira gekozen techniek was omgekeerde osmose, een technologie die de meeste verontreinigende stoffen uit water verwijdert door water onder druk door een semipermeabel membraan te persen.

Volgens Público werd in die tijd in de meeste ontziltingsinstallaties ter wereld gebruik gemaakt van thermische methoden om het zout uit het water te verwijderen, hetgeen een hoger energieverbruik met zich meebracht, en aangezien Porto Santo hiervoor niet over voldoende energiecapaciteit beschikte, was de oplossing het baanbrekende proces van omgekeerde osmose te gebruiken.

In feite was de ontziltingsinstallatie van Porto Santo een van de eerste zeewaterontziltingsinstallaties met omgekeerde osmose ter wereld, en de eerste in Europa. Momenteel heeft het gehele proces een totaal verbruik van 3,5 kW/m³.

Bovendien "wordt het water dat door het ontziltingsproces wordt afgekeurd (ongeveer 55 tot 60 procent), teruggevoerd naar zee met ongeveer twee keer de concentratie minerale zouten in het water."

Goede waterkwaliteit

Ondanks de bron van het water, is de kwaliteit ervan niet minder dan vijf sterren, aldus het bedrijf. "Het water is van uitstekende kwaliteit", verzekeren ze.

Vóór de bouw van deze ontziltingsinstallatie had Porto Santo te kampen met ernstige waterschaarste, omdat het natuurlijke water kwantitatief en kwalitatief niet volstond om in de behoeften van de bevolking te voorzien. De geringe hoeveelheid water uit natuurlijke bronnen is het gevolg van de kenmerken van het eiland, waar 75 procent minder neerslag valt dan op het eiland Madeira.

Hoewel het toen dringend was om daar iets aan te doen, is nu het water dat in deze installatie wordt geproduceerd meer dan voldoende om in alle behoeften te voorzien. Zonder dat zou het onmogelijk zijn om economisch te groeien en toeristen aan te trekken, zoals Porto Santo de afgelopen jaren heeft gedaan, zo geeft men toe.

Author

Paula Martins is a fully qualified journalist, who finds writing a means of self-expression. She studied Journalism and Communication at University of Coimbra and recently Law in the Algarve. Press card: 8252

Paula Martins