De Algarveans Jack and the Beanstalk had alle ingrediënten voor een succesvolle panto. Een goed traditioneel plot, snelle actie en een goede cast, en uitstekende dans en zang. Als een goed gekruide maaltijd was de show onweerstaanbaar. De cast speelde allemaal hun rol perfect. Alan Smith als Dame Trott was de perfecte dame - passend camp, gekleed in flamboyante kostuums en vakkundig het publiek uitmelkend. Bethany Blakemore als Clueless Simon had het publiek aan haar zijde met haar extravagante gebaren en goed komisch acteerwerk.

De ster van de show was Alexander Melo als Jack Trott, ieders held. Deze man zou zo op het professionele toneel kunnen staan! Vloeiend acterend en met zo'n perfecte zangstem was hij een genot om naar te kijken.

Zelf zei ze dat haar rol voor haar gemaakt was - Madeleine Wheare was de ideale Boze Heks. De personificatie van het kwaad en de kinderen in de buurt waar ik zat wensten haar allerlei narigheid toe. Ik vroeg me af of sommigen van hen het podium zouden kunnen betreden.

Zo goed om enkele van onze oldtimers weer op de planken te zien, met Gloria Costa die haar vleugels weer uitspreidt als de goede fee en Lara Costa aan het front van Ermintrude de koe, met perfecte gebaren. Goed gedaan Joana Jacob in een moeilijke rol als de vrouwelijke hoofdrol en Andy Arkle, een perfecte dwarsligger voor de Dame.

Voor mij was het echter vooral het kijken naar de kinderen die deelnamen aan de strijd tussen de krachten van goed en kwaad en spontaan hun mening schreeuwden. (bv. Wil je wat koeienmoppen horen? Nee! ...Ik ken het schoolhoofd. Ja, zij is de heks)...

Alle felicitaties aan Tracey Christiansen voor het opnieuw aanwakkeren van ons enthousiasme voor de goede oude Britse Pantomime. De kunst van het ensceneren van een pantomime is moeilijker dan het regisseren van een gewoon toneelstuk. Hier is een kijker die wil dat u volgend jaar terugkomt met een andere traditionele panto, alstublieft!

Recensie geschreven door David Butler-Cole