Ta nowa integracja zapewniła szerszy zasięg terytorium kraju, w tym regionów autonomicznych i pomogła promować decentralizację terytorialną.

Dziewięć przestrzeni, które dołączyły do RPAC, to: Galeria Aqui d'El Arte w Vila Viçosa, Miejska Galeria Sztuki Współczesnej w Serpa, Casa da Cerca - Centrum Sztuki Współczesnej w Almadzie, Casa das Artes Bissaya Barreto w Coimbrze, Kunsthalle Lissabon, Católica Art Center w Porto, Międzynarodowe Muzeum Rzeźby Współczesnej i Centrum Sztuki Alberto Carneiro, oba w Santo Tirso.

Pierwsza faza członkostwa w RPAC odbyła się między 15 września a 18 listopada 2022 roku. W styczniu tego roku ponownie otwarto nowy etap i od tego czasu proces akredytacji jest otwarty na stałe dla innych organizacji, które chcą złożyć wnioski w przyszłości.

Tymczasem pierwszy program wsparcia RPAC został otwarty w kwietniu ubiegłego roku, a jego wyniki ogłoszono w marcu tego roku, przydzielając 2 mln euro na sfinansowanie 19 projektów z udziałem 41 podmiotów z całego kraju.

Drugi program wsparcia RPAC jest przewidziany w rocznej deklaracji DGArtes na 2024 r., opublikowanej 28 marca, jeszcze pod kierownictwem poprzedniego rządu. Fundusze i terminy otwarcia tego konkursu, a także ośmiu konkursów w ramach programu wsparcia projektów i programu wsparcia partnerstwa terytorialnego Arte e Coesão, zostaną określone przez nowy rząd, który objął urząd 2 kwietnia.

Dekret rządowy, który utworzył Portugalską Sieć Sztuki Współczesnej, opublikowany w Diário da República 11 maja 2021 r., definiuje ją jako dynamiczną platformę, która będzie promować interakcję 120 zidentyfikowanych instytucji rozsianych po całej Portugalii.

Projekt sieci rozpoczął się od instalacji Centrum Sztuki Współczesnej w Coimbrze, opartego na pracach należących do kolekcji byłego Banco Português de Negócios (BPN), w tym samym czasie, gdy rząd rozpoczął mapowanie przestrzeni poświęconych sztuce współczesnej na terytorium kraju.