Dit wordt een interferentiepatroon genoemd en is wat golven zo verschillend maakt. Golven kunnen bij elkaar optellen en van elkaar aftrekken. Materie, zoals wij die begrijpen, kan dat niet.
Het patroon op de muur was een interferentiepatroon. Het licht was duidelijk een golf. Maar waardoor? Het was een golf in de ruimte? Er is niets in de ruimte?
Nog verwarrender
Het werd alleen maar verwarrender. Want tot die tijd waren wetenschappers er vrij zeker van dat licht een deeltje was. Nu hadden ze bewijs dat het een golf is die met zichzelf interfereert.
Stel je een golf voor in een zwembad die tegen een muur loopt met twee verticale spleten erin. Als de andere kant open was, zou de golf een interferentiepatroon creëren. Sommige golven zouden optellen tot grote constructieve pieken, en andere zouden elkaar aftrekken en ontkrachten.
Licht en deeltjes zoals elektronen die uit elektronenkanonnen worden geschoten, creëren allemaal hetzelfde effect. Het waren allemaal golven.
Maar in 1927 ontdekten we hoe we afzonderlijke elektronen konden afschieten. Laten we één elektron door één van de spleten schieten en kijken wat er dan gebeurt. Er was een golf interferentiepatroon? Het enkele elektron interfereerde met zichzelf? Hoe interfereerde het met zichzelf als er maar één elektron was?
Dus besloten ze te detecteren welke kant het elektron opging, met een detector met de toepasselijke naam 'welke kant op'. Want als het met zichzelf interfereert, moet het op de een of andere manier door beide spleten gaan, toch?
Als we de detector aanzetten, zien we een enkel elektron door een van de spleten gaan, wat logisch is. Maar, nu krijgen we geen golf interferentiepatroon. We krijgen een deeltjes patroon? Dat is verwarrend.
Dus laten we de detector uitzetten, denken we. Dat kan geen effect hebben. De detector is zorgvuldig geïsoleerd van het systeem. Als we hem uitzetten, wordt het patroon weer een golfpatroon.
Als we de detector aanzetten, detecteren we het elektron en wordt het weer een deeltjespatroon.
Het moet een probleem zijn met het experiment, dat houden we onszelf nog steeds voor. Ongelooflijk. Wanneer we het pad van het elektron observeren of meten, gedraagt het zich niet langer als een golf en lijkt het zich om te vormen tot een deeltje.
Het maakt ook niet uit of we het in de toekomst weten. Als we ooit het pad van het elektron zullen kennen, dan wordt het een deeltje. Betekent dit dat achterwaartse informatiedoorgang mogelijk is?
Heisenberg Onzekerheid Principe
Dit is de basis van het Heisenberg Onzekerheid Principe en de veronderstelde oorzaak van Schrödinger die de belachelijke dode/levende kat in de doos analogie maakte. Je kunt het niet waarnemen en ook je golf hebben. Een kwantumversie van de golf is altijd schoner aan de andere kant.
Genoeg nerdy wetenschapshumor.
De resultaten van deze experimenten gaan in tegen alles wat we begrijpen over de wereld. Normaal gesproken observeren we de werkelijkheid en schrijven de resultaten op. We gaan ervan uit dat we een vaste werkelijkheid meten. Maar in dit geval, als we het systeem observeren, verandert het antwoord.
Al onze grote deskundigen zijn verbijsterd over de resultaten van de dubbele spleet. Einstein zelf was verbijsterd door een verwante spookachtige actie op afstand.
De huidige kwantummechanische wiskunde is belachelijk. We kunnen nauwelijks een paar deeltjes oplossen met onze wiskunde. Ze creëren "oneindige dimensies", vele vrijheidsgraden in snaartheorieën en gekke geometrische theorieën. Maar wat als het net zo simpel is als dat de geest materie kan beïnvloeden? Wat als we meer golf zijn dan we beseffen en bewustzijn op de een of andere manier de link is?
Geestverruiming
Als dit nog niet belachelijk genoeg is, brengen we u naar het laatste en meest geestverruimende experiment. Dit experiment werd uitgevoerd tussen 2012 en 2014 en omvatte 5.000 menselijke sessies en 7.000 robotsessies.
De wetenschappers lieten mensen mediteren op 2m van een laser double-slit experiment. Omdat het te klein is om te zien, moesten de proefpersonen zich voorstellen dat ze observeerden welke kant het licht opging. De resultaten bleken met 5sigma afwijking (5 standaarddeviaties) effectief te zijn in het instorten van de golffunctie.
Zij geloofden de resultaten dus niet en deden online een ander experiment. Tijdens een online test moesten de proefpersonen zich voorstellen welke kant het opging. De resultaten bevestigden opnieuw dat ze het experiment onafhankelijk van de afstand konden beïnvloeden. Onafhankelijk van de afstand!
Als deze resultaten reproduceerbaar zijn, dan zou dat een verband kunnen aantonen tussen de basiswerkelijkheid van de fysica en het bewustzijn, of op zijn minst onze hersenen. De proefpersonen die konden mediteren waren effectiever.
Ons huidige model van de wereld begint met een basis van natuurkunde, die scheikunde mogelijk maakt, die biologie mogelijk maakt, die psychologie mogelijk maakt, en vermoedelijk bewustzijn. Aangezien onze gedachten voortkomen uit onze hoog ontwikkelde hersenen. Het probleem is dat dit geen verband mogelijk maakt tussen bewustzijn en fysica, althans het moet door vele lagen van informatief substraat gaan.
De auteur van de studie, Dr. Dean Radin, adviseerde dat het bewustzijn de basislaag zou kunnen zijn. Natuurkunde zou daar dan bovenop komen, scheikunde, biologie, psychologie.
Alles is bewust
Dit zou betekenen dat alles bewust is, tot aan het enkele elektron. Het zou ook het medium van niets kunnen verklaren. Hoe kan licht door niets reizen? Er moet daar toch iets zijn, iets wat we niet begrijpen. Maar deze resultaten zijn er al meer dan 200 jaar, misschien moeten we gewoon een beetje anders over het probleem denken.
Dit model van bewustzijn aan de basis is een "idealisme" filosofie. Ik ben momenteel voorstander van analytisch idealisme, maar er valt nog veel te leren.
Kijk op mijn kanaal voor meer over dit onderwerp! YouTube-titel "Chris Lehto"
Chris Lehto, ex-F-16 pilot, and YouTuber, combines aviation expertise and passion for the unexplained to investigate UAPs. He founded the UAP Society, funding decentralised research into alien existence using NFTs.