Een voorbeeld hiervan is de Vauxhall Cavalier. Eens zo'n belangrijk model voor Vauxhall stuwde General Motors in het Verenigd Koninkrijk.

Cavalier MK-1 (1975-1981)

In 1980 was de MK1 Cavalier GLS de grootste versie. Hij had een mooi vinyl dak, Rostyle-achtige wielen en een interieur met zachte velours bekleding. Onder de motorkap lag een 2-liter Opel 'cam-in-head' motor die een toen zeer respectabele 100 pk produceerde.

De MK-1 werd ontworpen in Luton en het 'droop-snoot' front was een typisch Vauxhall kenmerk. Als we echter wat verder graven, ontdekken we dat de MK-1 Cavalier eigenlijk een variant is van de Opel Ascona van de tweede generatie. Ondanks het feit dat de Cavalier dezelfde mechanische trucjes gebruikte als de in België gebouwde Opel, verkocht hij zijn Europese rivaal (die indertijd ook in het Verenigd Koninkrijk werd verkocht) veel beter.

De Cavalier reed prettiger dan zelfs zijn razend populaire Ford rivaal (de Cortina). Als we vandaag naar de MK-1 Cavalier kijken, zien we hoe het model een overgang vormt tussen retro en moderne styling. De combinatie van een koppelrijke motor en een soepele vierversnellingsbak zorgde voor ontspannen cruisen op de snelweg. De drieversnellingsbakken stonden echter bekend om hun gezeur. Degenen die meer gewend zijn aan de uber-geraffineerde auto's van vandaag, vinden het misschien een beetje verontrustend om naar een ouderwetse machine te luisteren.

Rijden met een MK1 Cavalier voelt nog steeds als een onverstoorbare en trefzekere aangelegenheid. In tegenstelling tot sommige andere auto's uit dit tijdperk is het prachtig uitgebalanceerde weggedrag te danken aan de voorste draagarmen en de spiraalgeveerde achteras. De handelbaarheid van de auto gaat echter niet ten koste van het comfort. De remmen zijn krachtig en dankzij de uitstekende besturing laat de Cavalier zich gemakkelijk plaatsen. Grote ramen vullen het interieur met licht en zorgen voor een luchtige, moderne sfeer.

Het lijdt geen twijfel dat de eerste generatie Cavalier van Opel een zeer capabele en fraaie auto was. Zijn Anglo-Germaanse wortels betekenden dat hij zowel verfijnd als ruim was.

Cavalier MK-2 (1981-1988)

De Cavalier MK-1 was moeilijk op te volgen, dus het was een gewaagde zet van Opel om de MK-2 zowel als vijfdeurs hatchback en als vierdeurs sedan aan te bieden. Een jaar na de lancering van de MK-2 in 1981 moeten de directieleden van Opel zich op de borst geklopt hebben toen Ford zijn Cortina-vervanger (de Sierra) onthulde, die aanvankelijk alleen als hatchback werd geleverd. De Cavalier had nu voorwielaandrijving en een dwarsgeplaatste motor.

De Cavalier van de tweede generatie was vrijwel identiek aan de Ascona van Opel van de derde generatie, met als enige verschil de grille. Ik herinner me nog hoe de autopers hem bezong met een hartstocht die zelden aan een Brits merk werd gegeven. Kenners waren vol bewondering omdat Vauxhall een mainstream Britse gezinsauto had geïntroduceerd met een moderne FWD mechanische lay-out. Ook de van Opel afgeleide 'Family One' OHC-motoren en de pittigere 'Family Two' versies werden geprezen. De Cavalier MK-2 verkocht goed!

De MK-2 kreeg een facelift waarbij bredere achterlichten en kleurgecoördineerde voorroosters werden geïntroduceerd. Maar ondanks de styling aanpassingen, vond ik de MK-2 Cavaliers veel minder fraai dan de MK-1. Als je verder in de modellenreeks kijkt, lijkt het alsof Opel zinloze snellere kits toevoegt die de strakke lijnen van de basismodellen niet verbeteren. Onhandig ogende dorpelbekledingen maakten de CD onhandelbaar. De legeringen met spaakeffect waren meer voor de sier dan voor de esthetiek.

De topmodellen van de CD zaten vol met luxe, zoals zacht grijs velours. Het voelde echter alsof de topmodellen eigenlijk gewoon lagere 'kook'-varianten waren met een paar extra versieringen. Zo waren de elektrische raamschakelaars lukraak achter de versnellingspook geplaatst. Het leek wel of ze overal waren aangebracht waar voldoende ruimte was.

Maar, het moet gezegd worden, ik was helemaal weg van de MK-2's 'cockpit'. De bediening van de verwarming en ventilatie was een absoluut precisiewerk, waardoor een optimale ventilatie van de cabine een makkie werd. Zelfs de hendel van de stoelhoogteverstelling was een werk van pure genialiteit. Kortom, een MK-2 interieur was een zeer aangename plek om te zijn.

Ik ben blij te kunnen zeggen dat veel goede herinneringen terugkwamen toen ik onlangs de kans kreeg om een MK-2 Cavalier CD te rijden. Onmiddellijk viel me op hoe goed de motor omging met de altijd nogal wollige automaat. Maar om deze kleine irritatie tegen te gaan, werden de CD-modellen geleverd met een zeer mooi gewogen stuurbekrachtiging die zorgde voor moeiteloos rijden. In plaats van al te kieskeurig te worden over de oude auto, vond ik zijn kleine eigenaardigheden en perversiteiten heel vertederend.

Cavalier MK-3 (1988-1995)

Onderhuids was er weinig veranderd. Toch had de Cavalier MK-3 een elegant nieuw uiterlijk. Dit was een fris ontwerp met zeer smaakvolle details, die een nieuw hoogtepunt betekenden voor het Vauxhall/Opel design. De MK-3, gelanceerd in 1988, was zonder twijfel een topper.

Op andere markten werd de Cavalier's Opel neef omgedoopt tot de Vectra. Uiteindelijk zou de veel minder fraaie vervanger van de MK-3 Cavalier ook de Vectra gaan heten.

Binnenin is de MK-3 net zo aantrekkelijk als aan de buitenkant. De basisindeling van de MK-2 bleef behouden, maar was veel beter ingedeeld met een ruimere 'zachtere' uitstraling. Een 'full size' bestuurdersairbag veranderde het uiterlijk van het nu duidelijk dikkere stuurwiel. Ook de MK-3 facelift kreeg bredere achterlichten en een grille in carrosseriekleur, net als de MK-2 daarvoor. Er leek hier sprake te zijn van een soort tussenformule.

In 1993 werd een duurdere V6 versie geïntroduceerd. De V6 was een gloednieuwe 2,5-liter unit met 24 kleppen en een merkwaardige 54-graden 'V' hoek die 170 pk produceerde. Helaas ging een deel van het vermogen verloren door een logge, krachtzuigende vierversnellingsbak. Het moet echter gezegd worden dat de V6 zeer soepel, stil en verfijnd was. De grote motor werd geleverd met verbeterde motorsteunen, die het kenmerkende trillen van de Cavalier wegnamen. Maar voor een V6 was hij verrassend laf en hield hij nauwelijks de kruissnelheid aan tijdens een rit bergopwaarts op de snelweg. Alleen door de elektronische SPORT-stand te selecteren kwam de V6 tot leven.

Ik zie nog steeds een paar Cavaliers op het klassieke auto circuit. Tegenwoordig worden ze steeds zeldzamer. Nog niet zo lang geleden bleven deze oude auto's grotendeels onopgemerkt, maar de belangstelling van oldtimerliefhebbers heeft een paar overlevenden uit de klauwen van de breker gehouden. Ik vreesde al lang dat Vauxhall's drie generaties van de Cavalier geen kans meer hadden om te overleven. Ik dacht dat tegen de tijd dat iemand er aandacht aan zou besteden, ze allemaal weg zouden zijn. Ik heb er nooit een gevonden die in goede staat was om toe te voegen aan mijn eigen bonte verzameling.

Hoewel de MK-3 een prachtige auto is, zou ik voor de eenvoud van de subliem mooie en karaktervolle MK-1 gaan. Ze zijn een tijdscapsule die de jaren doet wegsmelten. Er zijn nog maar weinig MK-1's op de Britse wegen, en daarom is een fatsoenlijk exemplaar de moeite waard.

Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes