Er wordt gevist, maar niet in troebel water!

Vanwege de lange kustlijn staat vis hier op veel menu's en in veel keukens in Portugal. Sardientjes zijn een van de eerste vissen die in je opkomen, daarna bacalhau - en in een culinaire context is bacalhau gedroogde en gezouten kabeljauw en er zijn duizenden verschillende recepten in het hele land. Het wordt vaak gekookt bij sociale gelegenheden en is het traditionele kerstdiner in de meeste delen van Portugal - en vreemd genoeg komt 70% van de kabeljauw die in Portugal wordt gegeten uit Noorwegen.

Een vis die je waarschijnlijk niet vaak ziet is de lamprei, of lamprei, een palingachtige vis en een van de lelijkste in het assortiment van moeder natuur, maar hij is populair in Portugal van januari tot april. Het is een gewaardeerde delicatesse, zowel hier als in andere Europese landen en delen van Azië. Hij kan worden geserveerd in een wijnsaus (Bordalesa) of in zijn eigen bloed (cabidela) - ja, het wordt nog gruwelijker gemaakt door hem in zijn eigen bloed te koken.

Over de hele wereld doen mensen verbazingwekkende dingen met dingen uit onze oceanen.

Pilchards

Uit het zuidwesten van Engeland komt Stargazy Pie - dit is een vispastei op basis van deeg die volgens de traditie gevuld is met hele sardientjes, een grote sardine, en het is belangrijk dat de sardientjes hun kop behouden, zodat ze door de bovenkant van het deeg steken. Door het uiterlijk van de vissenkoppen lijkt het alsof ze 'naar de sterren staren', vandaar de naam. Door de positie van de vis kan de olie die vrijkomt tijdens het bakken in de taart lopen, wat een vollere smaak toevoegt en ervoor zorgt dat de taart vochtig blijft. De beroemde chef-kok Rick Stein heeft voorgesteld om de staart van de sardientjes door de taartkorst te steken, zodat het lijkt alsof je door het water springt.

Tonijn Oogballen

Chef-koks uit Japan koken deze vlezige oogballen ter grootte van een tennisbal als voorgerecht of als barhapje, waar ze de naam Maguro No Medama Yaki dragen, en deze lekkernijen zijn te vinden op menu's in izakayas en restaurants door het hele land. Er zijn verschillende recepten voor tonijnoogballen - natuurlijk zijn die er - maar de eenvoudigste manier om ze te bereiden is door ze gewoon te koken of te stomen en op smaak te brengen met knoflook of sojasaus, en er wordt gezegd dat ze naar inktvis smaken.

Pijlstaartrog schoenen

Hier had ik nog nooit van gehoord! Ze komen uit Zuidoost-Azië en zoals bij alles speelt vraag en aanbod een rol bij het bepalen van de prijs van roggenhuid. De meeste zijn een bijproduct van de lokale visvangst - één vis, één schoen, blijkbaar. Huid van de pijlstaartrog werd gebruikt door samoerai in Japan - ze gebruikten het voor pantsers en de handgrepen op zwaarden, wapens en gereedschap. Ze zijn niet alleen waterdicht, maar ook vuurbestendig. Ze zijn uiteraard duur en doen niet onder voor schoenen gemaakt van alligators, krokodillen en hagedissen.

Inktvisinkt

Dit wordt ook wel inkt van koppotigen genoemd. Het wordt al eeuwenlang gebruikt in de traditionele geneeskunde en wordt gewonnen uit dode inktvis. Het wordt ook gebruikt als pigment, schrijfinkt, kleurstof en zwarte kleurstof voor voedsel. Als je wel eens zwarte hamburgers, wafels, pasta of ijs hebt gegeten, ben je het misschien wel eens tegengekomen. Verse inktvisinkt is tegenwoordig makkelijker verkrijgbaar en wordt verkocht in zakjes of potjes. Na sterilisatie is het goed houdbaar - tot wel vier jaar - en de smaak blijft behouden. Inktvisinkt wordt vaak beschreven als 'ziltig' met 'smaken van de zee'.

Gelatine

Gelatine wordt gewonnen uit de huid en botten van koeien en varkens, kippen, vogels, eenden - zelfs insecten - maar ook uit visschubben of huid. Het komt voor in gelei desserts, ijsjes, 'gummy bears', marshmallows, jelly beans en zelfs candy corn, een Halloween traktatie. Gelatine is een mengsel van peptiden en eiwitten geproduceerd door gedeeltelijke hydrolyse van collageen, en bijproducten van vis zijn gebruikt in de productie van dit soort voedsel vanwege religieuze obstakels rond gelatine consumptie.

En tot slot is er een veel geciteerd gezegde vol sociale wijsheid: "Geef een man een vis en hij zal morgen weer honger hebben; leer hem een vis te vangen en hij zal zijn hele leven rijker zijn. Vissen zijn echter niet dom - het zijn glibberige wezens en laten zich niet gemakkelijk vangen!

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan