De 70-jarige gaat op 23 augustus om 10.30 uur van start met zijn wandeluitdaging vanaf St Peter's Gate in het centrum van Nottingham.

Zijn route brengt hem naar Portsmouth, waar hij op 30 augustus aan boord gaat van een veerboot naar Santander. Met toestemming van de kapitein van de veerboot hoopt Ian aan boord 12 uur te wandelen voordat hij op 1 september in Spanje aankomt. Hij zal dan verder lopen van Spanje naar Portugal waar hij hoopt aan te komen op zijn eindbestemming, Pedras Lawn Bowls Club in Cabanas, in de eerste week van oktober. "Veel tourende teams uit het Verenigd Koninkrijk en Ierland zullen Pedras bezoeken om lawn bowls te spelen en ze zullen allemaal geld doneren aan zijn liefdadigheidsinstelling."

Voorafgaand aan Ian's liefdadigheidswandeling schreef goede vriend Graham Hewitt een ontroerende brief die als volgt luidt:

"Ik denk niet dat hij boos op me zal zijn omdat ik zeg dat hij niet de langste man ter wereld is, maar in zijn kleine gestalte zit een dynamo van energie die de meeste mannen van zeventig niet bezitten. Jarenlang heb ik erop gewacht dat zijn batterijen hun kracht zouden verliezen, maar het lijkt erop dat ze regelmatig worden opgeladen door zijn diepe verlangen om mensen te helpen, vooral blinde mensen. Zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen zijn bewonderenswaardig en zijn charisma en liefde voor het leven straalt af op de mensen die hij ontmoet.

Zijn doorzettingsvermogen als jonge jongen bracht hem bij de marine waar hij dertig jaar als chef-kok werkte. Ik ontmoette hem pas vele jaren later bij Pedras Lawn Bowling Club. Ik werd meteen aangetrokken door zijn opgewektheid en zijn behulpzame karakter. Hij hoefde niet overgehaald te worden om vierentwintig uur met me te bowlen om geld in te zamelen voor een biljarttafel voor een plaatselijk weeshuis. Na die vierentwintig uur bowls ging ik om 9.00 uur naar huis om te slapen en uit te rusten, maar hij bleef om tegen een touringteam te spelen. Deze jongen is een machine.

Een paar weken later zag ik hem in een daglichtjas zwerfvuil oprapen langs de N125. De grote plastic zakken liepen elke ochtend honderd meter langs beide kanten van de weg. De gemeente haalde ze dan op. Hij werd een bekend gezicht met zijn billen die uit een of andere struik staken terwijl hij de bermen van Cabanas naar Tavira opruimde.

Op een dag vertelde hij me dat hij de kustlijn van Groot-Brittannië ging bewandelen. Op dat moment was ik van plan om op een motor door Europa en Azië te rijden, maar hier was Ian die menselijke kracht ging gebruiken om 4.500 km te lopen. Hij vertelde me toen dat hij bijna 50 km per dag zou lopen en indien nodig onder bruggen zou slapen. Ik kon niet geloven dat zulke 'korte benen' (sorry Ian) zo'n prestatie konden leveren. We spraken over met de klok mee of tegen de klok in, daglichturen, waar te slapen, rusttijden, kleren wassen, pleisters plakken en de totale kosten, maar hij had maar één ding in gedachten - blindengeleidehonden. Zijn passie was duidelijk te zien en hij was vastbesloten. Hij hield al zijn vrienden op de hoogte tijdens deze marathonreis en bracht ons verslag uit over de vele fantastische mensen die hij onderweg ontmoette. Natuurlijk voltooide hij alles, maar het belangrijkste was dat hij het broodnodige geld inzamelde voor de opleiding van blindengeleidehonden.

Vorig jaar nog vertelde hij me terloops dat hij naar elk voetbalveld in de Premiership zou lopen terwijl er een wedstrijd werd gespeeld. Nogmaals, het was geen poging om roem te vergaren of records te vestigen, maar om geld in te zamelen voor zijn geliefde liefdadigheidsinstelling. Zijn vastberadenheid en tomeloze energie slaagden er opnieuw in om hem elke kilometer te duwen tot hij zijn missie had volbracht.

Niets verbaast me meer bij deze man en toen hij me vertelde dat hij dit jaar van Groot-Brittannië naar Tavira zou lopen, was ik niet geschokt of verrast maar kon ik alleen maar bewondering hebben voor de man en zijn vastberadenheid. Hij zal niet alleen slagen maar ongetwijfeld ook weer het broodnodige geld verdienen om blindengeleidehonden te trainen. Ik heb met hem gesproken over routes door het noorden van Spanje langs de kust of verder landinwaarts, waaronder de pelgrimsroute Camino de Santiago. Eenmaal aangekomen in Santiago de Compostela in het noordwesten van Spanje heeft Ian weer een keuze. Hij kan aan de kust blijven of verder landinwaarts de heuvels intrekken. Welke weg hij ook kiest, we moeten bewondering hebben voor deze man en zijn vastberadenheid om mensen te helpen, vooral mensen die lijden aan blindheid.

Ik weet dat iedereen die het genoegen heeft gehad Ian te ontmoeten hem het beste toewenst voor zijn nieuwste avontuur. Als je Ian ooit zwerfvuil ziet oprapen langs de N125, wandelend over de paden in Spanje of Portugal of bowls spelend bij Pedras Bowling Club, Cabanas, wens hem dan het beste of vraag hem over een bijdrage leveren aan een zeer gewaardeerd goed doel."

Ga voor meer informatie en om te doneren naar https://www.justgiving.com/page/ianswalkies