António Laranjo, który przemawiał na konferencji poświęconej zrównoważonemu rozwojowi w sporcie w siedzibie Hiszpańskiego Komitetu Olimpijskiego w Madrycie, ujawnił, że kiedy ta kandydatura się rozpoczęła, scenariusz zakładał mistrzostwa z 80 meczami i 14 stadionami, ale w międzyczasie nastąpił "brutalny wzrost".
Spośród 104 meczów zaplanowanych na Mundial2030, trzy będą świętować stulecie mistrzostw świata w piłce nożnej i odbędą się w Argentynie, Urugwaju i Paragwaju, i nie są objęte wnioskiem o organizację imprezy przedstawionym przez federacje Portugalii, Hiszpanii i Maroka.
Według António Laranjo, kandydatura odbyła już "wizyty techniczne" na trzech stadionach w Portugalii i 15 w Hiszpanii, a teraz wykona tę samą pracę w Maroku.
Celem tych wizyt jest sporządzenie raportu diagnostycznego, zawierającego wymagania FIFA (Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej), które stadiony muszą spełnić oraz niezbędne prace modernizacyjne lub dostosowawcze, a tym samym, równolegle, opracowanie budżetu, powiedział António Laranjo.
Jak wyjaśnił, stadiony, o których mowa, zostały podzielone na cztery grupy, z których pierwsza to te, które są gotowe i przygotowane do natychmiastowego zorganizowania meczu mistrzostw świata.
Wszystkie trzy portugalskie stadiony są w takiej sytuacji, stwierdził António Laranjo.
Estádio da Luz w Lizbonie jest największym portugalskim obiektem sportowym o pojemności około 65 tysięcy widzów, Estádio do Dragão w Porto i Estádio José Alvalade, również w stolicy, oba z około 50 tysiącami miejsc, są jedynymi krajowymi obiektami, które spełniają wymagania FIFA dotyczące organizacji meczów Pucharu Świata.
"W Portugalii, na szczęście, będziemy pracować z zestawem stadionów w grupie 1, z pojemnością na mistrzostwa i nie będziemy budować żadnych dodatkowych oprócz tych, które już mamy", powiedział dziś koordynator kandydatury.
Hiszpania i Maroko również mają "kilka stadionów" w tej pierwszej grupie.
Pozostałe przypadki to stadiony, które wymagają "drobnych renowacji", takich jak zwiększenie liczby miejsc na trybunach lub inne "dostosowania", które mają zostać włączone do kandydatury (grupa 2); stadiony, które są obecnie w trakcie renowacji lub budowy (grupa 3); stadiony, które wymagają głębszych renowacji, aż "w niektórych przypadkach" zostaną ostatecznie zbudowane (grupa 4).
António Laranjo powiedział, że nie poda dalszych szczegółów na temat stadionów ze względu na brak wizyt i przygotowanie raportu diagnostycznego.
W swoim wystąpieniu na tej konferencji António Laranjo zagwarantował, że istnieje zobowiązanie do dokonywania inwestycji "tam, gdzie są one uzasadnione" oraz w infrastrukturę, z której ludzie będą mogli korzystać w przyszłości.
"Nie chcemy budować dla samego budowania, nie chcemy, aby po mistrzostwach stadiony były puste i bez publiczności", stwierdził, dodając, że "skupienie się na stadionach" nie jest jedynym "ani nawet najważniejszym".
António Laranjo podał jako przykład koszty stadionu, którego budowa może sięgać dziesiątek lub setek milionów euro, oraz koszty centrum treningowego, które można osiągnąć za dwa miliony euro.
W pierwszym przypadku oczekuje się organizacji meczu co dwa tygodnie, podczas gdy centrum treningowe może przyjmować "dzieci i młodzież uprawiającą sport od ósmej rano do dziewiątej lub dziesiątej wieczorem".
"Konieczne jest racjonalne podejście do tego, co robimy, inwestowanie w zrównoważoną politykę sportową. Ludzie są w centrum, w centrum tego, czego chcemy w naszej kandydaturze", podkreślił.
António Laranjo dodał, że kandydatura ma na uwadze kwestie środowiskowe i zrównoważonego rozwoju, a także społeczne, z obawami i celami, które obejmują różnorodność lub wielokulturowość.
Jak wyjaśnił, nawiązano współpracę z Komitetem Olimpijskim i firmą doradczą Deloitte w celu opracowania kandydatury w dziedzinie ochrony środowiska, tak aby Mistrzostwa Świata były "skutecznie zrównoważone".
António Laranjo wyjaśnił, że Igrzyska Olimpijskie, największe wydarzenie sportowe na świecie, są zrównoważone, a Komitet Olimpijski ma to doświadczenie, które można teraz wykorzystać w Mistrzostwach Świata 2030, które z kolei będą wydarzeniem sportowym o największym zasięgu terytorialnym, obejmującym kilka kontynentów i krajów.