Itâs Francisâs işi böyle şeyler söylemek, ve o ile yapar samimiyet ve zarafet. O âchildlikeâ âa birkaç kaprislerini kınadı savaş yapmak için potentatesâ, ve herkes iyi geliyordu düşündüm, Her ne kadar kimse isimlerden bahsetmedi. (İpucu: şefin adı an âpotentateâ rahatsız edici ÂPâ ile başlar.)

Ama işte soru. Sen bir çocuk musun? En azından sence Bir çocuk gibi mi? Cahil ve güçsüz mü? Üç kere ânoâ?

Peki, o zaman, eğer sorumlu bir yetişkinsen, en son ne yaptın? Ülkenizin savaşa gittiği zaman? (Eğer azınlığa aitseniz ülke hayatta olduğun için savaşa gitti, bunu atlayabilirsin soru â ya da sadece hayal gücünüzü kullanın.)

Papa iyi demek, ama yanlış ağaca havlıyor. Nedeni savaş her zaman yanımızda kötü potentates sonsuz bir kaynağı değildir çocuksu kaprisleri. Sonsuz bir insan kaynağıdır, most of whom kalplerinde kötülük bile yok.

Tam olarak sahip oldukları şey temel bir kültürdür, older than our türlerin kendisi, savaşı doğal ve gerekli olarak gören (en azından bizim tarafımız yapar). Bazen açık saldırganlar ve savunucular vardır, Elbette, ancak roller düzenli olarak değişiyor ve oyun asla durmuyor.

Jean-Jacques Rousseau benimle aynı fikirde olmazdı, ama o sadece en çok şeyi biliyordu insanlık tarihinin son üç bin yıllık. Uzaklığımızı biliyoruz tarih öncesi ve primatlar akrabalarımızı da biliyoruz (özellikle şempanzeler) ve bu bize çok önemli bir şey öğretti. İnsan beings varlıklar icat etmedi war. Onu miras aldılar.

20. yüzyılın ortalarında, insanların barış içinde yaşadığı inancı medeniyetin gelişinden önce çökmeye başladı önce antropologistsâ kanıt savaş kronik ve neredeyse evrensel olduğunu among arasında hunter-gatherers avcı toplayıcı Hepimiz avcı-toplayıcılardan geliyoruz.

Sonra 1970'lerde primatolog Jane Goodall, şempanzeleri Tanzanya, komşu şempanze gruplarının her biriyle savaştığını keşfetti diğer. Düşük seviyeli savaştı, tamamen bire bir tarafından yürütülen pusular, ancak daha sonra yapılan araştırmalar, savaştan erkek ölü sayısının nesil başına ortalama% 30, ve bazen tüm bantlar silindi.

Bunun nedeni evrimsel biyolojide olabilir. Dünya var her zaman oldukça doluydu ve belirli bir regionâs gıda kaynakları büyüdüğünde kıt â bir kuraklık, bir sel, hayvan göç yolları bir değişiklik â bazı Yerel sakinlerin açlıktan ölmesi için gidiyoruz.

Gruplar halinde yaşayan bölgesel bir hayvansanız, o zaman karşılığını verir uzun vadede komşu nüfusun yol whittle için grupları. Bir sıkışma zamanı geldiğinde, your more numerous group will be komşu grubu uzaklaştırabilir veya öldürebilir ve Kaynakların yanı sıra kendi kaynaklarınız.

Şempanzeler bu stratejiyi düşünmedi, ya da seç. İnsan da yapmadı varlıklar. Diğer birçok grup yaşayan avcı aynı stratejiye sahiptir: aslanlar, sırtlanlar, kurtlar. Saldırganlık gibi özellikler bireyler, ancak saldırganlık avantajlar getiriyorsa evrim çalışacaktır onun lehine.

İşte buradayız, çok uzun bir süre sonra, derinden gömülü artık amaçlarımıza iyi hizmet etmeyen geleneksel davranış. Aslında, Hatta bizi yok edebilir. Bu konuda ne yapabiliriz?

Değişecek evrensel bir Gandhi'ye özlem duymanın bir anlamı yok insan kalbi. O yok, ve yine de ihtiyacı olan kalpler değil değiştirmek için. Itâs insan kurumları.

Aslında, neredeyse tüm askeri ve diplomatik profesyoneller zaten Bunu biliyorum. Politikacıların çoğu bile bunu anlıyor ve geçmişte yüzyıl â demek, yaklaşık olarak Orta Dünya Savaşı â büyük çaba anlaşması savaşı evcilleştirmek ve kurumlar inşa etmek için gitti yerini alabilir.

Milletler Cemiyeti bununla ilgiliydi. Bu ne United Milletler hakkında, ve silah kontrol önlemleri, ve uluslararası suçlu mahkemeler ile başlayan, agresif bir savaş başlatmak insanları denemek 1945'te Nürnberg denemeleri. Devam eden bir çalışma, ancak bir son savaşların ölçeğinde ve sıklığında dik ve istikrarlı düşüş elli yıl.

İş bitmekten çok uzak ve büyük güç savaşının dönüşü nükleer silahlar bu sefer â her zaman mevcut bir risktir. Ama nükleer savaş sadece bir tehdit değil. Itâs da bu antik getirmek için büyük bir teşvik kurum kontrol altında ve nihayetinde onu ortadan kaldırmak için.

Ve yol boyunca küçük bir dua muhtemelen herhangi bir zarar vermezdi.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer