Mijn hond Jake is blind - maar hij is niet blind geboren, en dit verhaal kan een geruststelling zijn voor iedereen met een hond die zijn gezichtsvermogen verliest, of zelfs voor iemand die misschien een hond neemt die al blind is.

Hij was een normale pup die uit een opvangcentrum kwam, ouders onbekend, maar hij heeft het uiterlijk van een kruising lab/lurcher (https://en.wikipedia.org/wiki/Lurcher). Hij groeide en groeide, had een tomeloze energie, en een typische wandeling naar het plaatselijke voetbalveld hield in dat een van ons hem losliet van de lijn, waar hij terug naar de ander denderde, oren plat, tong lollend uit een onnozele grijns, en wee je knieën als je op zijn pad stapte! Zijn grootste plezier was het verscheuren van dozen om een traktatie te pakken te krijgen, of het verscheuren van zacht hondenspeelgoed, gewoon voor de lol.

Er was iets mis

We merkten voor het eerst dat er iets mis was toen hij tegen dingen begon aan te lopen, bijvoorbeeld als hij aan de lijn ging, leek hij niet te beseffen dat het hek nog geopend moest worden en blunderde er tegenaan, terwijl hij vroeger geduldig wachtte tot het hek van het slot was. Hij raakte minder geïnteresseerd in zijn speelgoed, en met echt sterke poten vloog hij van te voren bijna het bed op, maar daarna leek hij er niet zo happig op te zijn, en gaf hij er de voorkeur aan zijn weg rond het bed te 'neuzen'.

Hij zag er niet blind uit en hij had nog steeds prachtige diepbruine ogen, maar een bezoek aan de dierenarts en een daaropvolgende afspraak met een 'oogspecialist voor honden' bevestigden dat hij progressieve netvliesatrofie had, een genetische ziekte die hij van een of beide ouders zou hebben geërfd, en hij zou ook staar krijgen - een dubbele klap, hoewel hij tegen de tijd dat de staar zichtbaar werd, al blind was.

Hij is nu 13 en is ongeveer 5 jaar blind, en heeft in die tijd twee verhuizingen doorstaan. Hij brengt zijn omgeving snel mentaal in kaart en is vrij - en in staat - om zijn weg te vinden in zowel het huis als de tuin, die omheind is - evenals het zwembad. Hij heeft een eigenaardige 'ganzenpas' met zijn voorpoten ontwikkeld om te kunnen omgaan met treden die hij weet aankomen, hij begint er gewoon een paar passen voor hij ze bereikt! Soms weet hij niet meer waar hij is - de tuin is nogal groot - en gaat dan gewoon zitten en blaft af en toe tot iemand hem komt redden om hem weer op het rechte pad te brengen.

Andere zintuigen

Hij vertrouwt nog steeds op andere zintuigen - reuk, tast en gehoor - die scherper zijn geworden, en die het gebrek aan zicht enigszins compenseren. Hij reageert op het gekletter van eten in de voerbak, en hij eet nog steeds graag - we nemen hem bij de halsband en houden zijn snuit boven het eten zodat hij er goed aan kan ruiken, maar hij weet dat het er is en hij staat te popelen om het op te eten voordat een van de andere honden het te zien krijgt. Hij slaapt veel, soms met zijn ogen open, wat een beetje griezelig is, maar blijkbaar heel normaal.

Als uw hond blind is, is het raadzaam om de layout niet te veranderen, omdat hij zijn route mentaal heeft geprogrammeerd. Hondenbestendige scherpe hoeken van meubels en matten met verschillende texturen zullen hem helpen door zijn poten te herkennen waar hij is. Zet zijn eten en drinken altijd op dezelfde plaats, en een fontein-achtige waterbak die constant water rond laat stromen is praktisch voor een blinde hond vanwege de geluidsassociatie. Een tv of radio aan in een bepaalde kamer helpt, en speelgoed dat piept of een soort geluid maakt, is bijzonder lonend om mee te spelen. Praat zachtjes en raak hem voorzichtig aan, zodat hij niet schrikt.

Jake houdt nog steeds van knuffelen, hij geniet nog steeds van een wandeling, ook al is die tegenwoordig wat kalmer omdat hij wil stoppen en aan elk grassprietje wil snuffelen. Hij weet welke van de drie bedden van hem is, en hij gaat nog steeds op de bank liggen als hij kan voor een dutje!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan