Maar omdat elk kind geboren wordt met het 'Edenbewustzijn', heeft iedereen een magische tijd van bestaan gekend zonder zelfbewuste gedachten. Toen Jezus suggereerde dat we 'worden als kleine kinderen', verwees hij duidelijk naar die zeer jonge kinderen, dat wil zeggen zuigelingen, die zich bewust zijn en heldere ogen hebben, voordat de beweging van de zelfbewuste denkgeest hen heeft vertroebeld. Alleen als we kunnen terugkeren naar een vergelijkbare toestand, naar de staat van het zijn zonder een gevoel van geïndividualiseerde geest (maar deze keer met bewustzijn), ontstaat er spontaan en vrij stromend denken uit de Oorspronkelijke Bron als en wanneer dat nodig is.

"Dat is allemaal goed en wel als je een Wijze bent," zou je kunnen zeggen. "Maar hoe kan ik mijn geest stoppen met door te kletsen? Ik ben maar een kleine oude ik."

Toch was iedere Zelf-gerealiseerde Wijze ooit 'kleine oude ik' voor zichzelf, om te beginnen een gewone man op straat. En ieder van hen vond zijn weg (beginnend vanaf dezelfde plek als iedereen) door dat ding te onderzoeken dat 'geest' heet.

Dus hoe te beginnen? Ten eerste moeten we ons realiseren dat 'geest' en 'ik' niet hetzelfde zijn. Als we zeggen: "Mijn geest houdt me voor de gek", of "Mijn geest maakt me gek", begrijpen we dat intuïtief als iets dat los staat van onszelf. Het is mijn geest, zeggen we, en beschouwen het als een bezit. Zelfs als het waar zou zijn, is een bezit altijd anders dan zijn eigenaar. Mijn huis, mijn auto, mijn familie, mijn lichaam, mijn hand, mijn voet - het zijn allemaal objecten die los staan van mijn-zelf. En zo is het ook met mijn 'geest'. Behalve dan dat 'geest' geen object is of een op zichzelf bestaand ding dat je kunt 'bezitten'.

Als geest een entiteit op zichzelf was, zou hij altijd zelflichtend zijn en dus onmogelijk uit te doven. Als zelfbewustzijn de eigenlijke inherente aard van 'de geest' zou zijn, dan zou hij altijd zelfbewust moeten zijn en zich van zichzelf bewust moeten zijn. Maar 'de geest' is geen permanente entiteit. Deze wispelturige, veranderlijke, onredelijke en fluctuerende gedachtestroom verdwijnt volledig in diepe slaap, of in een zwijm- of samadhi-toestand. Als ik mijn geest was, dan zou noch 'ik' noch 'geest' ooit onbewust kunnen zijn in deze omstandigheden. Dus het beste wat we kunnen zeggen over onze 'geesteszin' is dat het niet meer is dan een af en toe waarneembaar vloeibaar proces dat alleen bestaat gedurende de tijd dat we ervoor kiezen om eraan deel te nemen.


We zijn niet verplicht om dat te doen.

We hoeven geest (mentale statica) niet als 'van mij' te beschouwen, net zo min als het accepteren van hoofdpijn als 'bezit'. Evenmin hoeven we zijn geraaskal serieus te nemen. Toch zijn we zo gewend geraakt aan het eindeloze gekwebbel dat we het als de natuurlijke gang van zaken beschouwen. Het is alsof je een radio hebt die altijd aan blijft staan, zonder dat je weet dat je hem uit kunt zetten. Als je hem zo lang aan laat staan, is het extreem moeilijk om hem uit te zetten. Moeilijk, ja - maar niet onmogelijk. We moeten alleen onthouden hoe we de knoppen moeten aanpassen.

Auteur: Muz Murray;

Als eerste stap kunnen we, als we oefenen, afstand nemen van de gedachtestroom en gewoon kijken naar wat er gebeurt. Het feit alleen al dat ik naar mijn mentale activiteit kan kijken, laat zien dat het iets anders is dan ikzelf. Als ik het serieus begin te onderzoeken, door ernaar te kijken - zoals in meditatie - verdwijnt het uiteindelijk helemaal. Maar zelfs zonder meditatie, als we simpelweg onze aandacht richten op 'geest' zelf, op zoek naar de bron van zijn ontstaan, vinden we daar niets. Het is te veel een fantoom. Gedachten houden op. Dan zeggen we dat de 'geest' helder is. Maar helderheid is onze ware aard. De geest is als een mistlaag over die helderheid. Zodra we onze oplettendheid verliezen, komt deze ellendige gedachtestroom weer op gang als een onstuitbare veer.

Als we er echter een gewoonte van maken om naar onze gedachten te kijken, zullen we al snel zien dat 'geest' vooral betrokken is bij een zeer steriel proces van gezwollen recapitulatie of voorbereiding. Ik noem dit het 'Herhaling en repetitie'-syndroom.


Wordt vervolgd...

Aangepast van Sharing the Quest: Geheimen van Zelfinzicht. Als je de volledige tekstversie alvast gratis wilt ontvangen, voeg dan hier je e-mail toe: https://www.muzmurray.com/contact

Never Mind the Mind CD; als je beter absorbeert door te luisteren, kun je de download hier kopen: Audio CD Web Page : https://bit.ly/2HxdMJi

www.muzmuray.com

Gerelateerd artikel:

Author

British mystic, author, psychotherapist, spiritual counsellor, mantra yogi, fine artist and illustrator, theatrical set and costume designer. Founder-editor of Gandalf’s Garden magazine and Community in the London Sixties, and 3 years as columnist for Yoga Today magazine, BBC 4 Scriptwriter, author of four spiritual self-development books and two storybooks for children. 

Muz Murray