Klasyfikacja jest wynikiem procesu rozpoczętego w 2015 r. i opracowanego we współpracy z Portugalskim Stowarzyszeniem Hodowców Koni Luzitańskich, Parques de Sintra, które zarządza Portugalską Szkołą Sztuki Jeździeckiej, oraz gminą Golegã. Portugalska sztuka jeździecka została wpisana na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego w 2021 roku.

Zgodnie z dokumentami aplikacyjnymi podmioty promujące proponują jako środki mające na celu ochronę tej praktyki między innymi utworzenie centrum badawczego związanego z Biblioteką Jeździecką D. Diogo de Bragança w Pałacu Narodowym Queluz, zagwarantowanie Portugalskiej Szkoły Sztuki Jeździeckiej jako instytucji referencyjnej w nauczaniu oraz integrację jazdy konnej jako części uzupełnienia programu nauczania, w oparciu o istniejący projekt pilotażowy w Golegã.

Opierając się na szacunku dla konia, aby można było ustanowić "doskonałą harmonię" z jeźdźcami, portugalska sztuka jeździecka łączy wymiar funkcjonalny i artystyczny, "wywodząc się z dwóch nierozłącznych wyrażeń, jednego popularnego i jednego erudycyjnego", jak można przeczytać w dokumentacji kandydatury UNESCO.

"We wszystkich swoich wymiarach, sztuka jeździecka w Portugalii różni się pozycją jeźdźca w siodle, specyficzną odzieżą i uprzężą. Jeździec rozwija wiedzę jeździecką, szukając łagodnej i zgodnej współpracy z koniem, bez wymuszania, wyczuwając, o co się go prosi", dodaje ten sam tekst.