Yağ. Modern dünyanın can kanı.

Bazılarımızbir şeyleri hafife alıyor gibi görünüyor. “Süt nereden geliyor?” Cevap: “Dükkan.”

Benzinve dizel ile aynı, sihirli bir şekilde pompadan çıkıyor değil mi? Bilirsin, aynı anda cüzdanınızı boşaltır ederken tankınızı merakla dolduranlar.

Pirinççivilere doğru inmek, Dünyaya bizim hakkımızda biraz ilgi duyanlarımız, ham petrolün fosilleşmiş organik bileşiklerden oluşduğunu öğrendik.. Ve, elbette, sonlu. Ancak, nesiller boyunca, petrol (ve diğer fosil yakıtlar) insanlığa nispeten erişilebilir bir kolay enerji kaynağı sağlamıştır. Sonuç olarak, petrol modern dünyanın can damarı haline gelmiştir. Türevlerini arabalarımıza pompalıyoruz, evlerimizi ısıtıyor, politikacılar bunun üzerinde tartışıyor ve itme gerçekten itmeye geldiğinde, bu şeyler için savaşmaya bile hazırız. Bütün bunlar, fosil yakıtın çevremiz üzerindeki olumsuz etkilerini anlık olarak düşünmeden bile.

Fosilyakıtları yakmanın tüm olağan artıları ve eksileri dışında, son olaylar, Kilitlenmelerden ortaya çıkan dünya ve büyük bir petrol üreten bölgede ciddi bir çatışma gibi, bazıları için beni rahatsız eden bir soruyu ön plana çıkardı. 40 yıl. Yani, şu anki oranda yağ yakmaya devam edersek ne olur? Dünya GERÇEKTEN ne zaman kuruyacak?

Birçocukken bile (garip bir çocuk, biliyorum) - Karayolu trafiğinin hacmine dehşete kapılırdım. Her günün her saatinde ne kadar yakıt yakıldığını cidden merak ettim. Bir gölü doldurmanın yeterli olduğunu düşündüm? Büyük bir yol ağının sadece küçük bir bölümüne baktığımı ve Birleşik Krallık"ta binlerce mil başka yol olduğunu fark ettim; Avrupa"da ne olduğunu bırak, Amerika ve dünyanın geri kalanı. Çin ve diğer gelişmekte olan ekonomiler o zamanlar bir şey bile değildi.

Petrolünne zaman tükeneceği sorusuna geri dönün. Sektör kaynaklarına göre, basit cevap,. Zaten yakın zamanda değil. Ama hikaye açıkça bundan biraz daha incelikli. Örneğin, hiç kimse gerçekte ne kadar petrol olduğunu tam olarak bilmiyor. Petrol rezervleri, şu anda bilinen rezervlerden pompalananlara ve bu rezervlerden teknik olarak geri kazanılabilecek olanlara göre hesaplanır.. Orada ayaklarımızın altında çok daha fazla yağ oturuyor olabilir, ancak henüz vurulmak şöyle dursun keşfedilmedi. Bilinen diğer petrol rezervleri geri kazanılamayabilir, ancak teknoloji her zaman bunu değiştirebilecek bir yönde değişmektedir..

Petrolhakkında konuşurken, analistler 'kanıtlanmış rezervlerden' bahsediyor. Bu terim,% 90 (veya daha fazla) 'karlı' çıkarma olasılığına sahip petrol (veya diğer doğal kaynaklar) miktarını ifade eder. Spot değerlerden daha pahalıya mal olursa, onu yerden çıkarmanın faydası yoktur.

Dahaverimli yanmalı motorlar, elektrikli araçlar, melezler ve benzeri teknolojik gelişmeler yavaş yavaş genel talebe zarar verecek ve bu da sonunda fiyatı etkileyebilir. Petrol fiyatı ancak üretim hacimleri talebi aştığında ve stoklar oluştuğunda düşer, teknik bir bolluğun yaratılması. Bu tür faktörlerin “kanıtlanmış” rezerv tahminleri üzerinde etkisi vardır. Başka bir deyişle, teknolojik gelişmeler kanıtlanmış rezervler olarak kabul edilenleri değiştirir.

2019'daBP'ye göre, dünyanın kanıtlanmış toplam petrol rezervleri yaklaşık 1.750 milyar varilde durdu. Yıllık küresel tüketim (2019'da) yaklaşık 35 milyar varilde durdu. Bu nedenle ilkel hesaplamalar, kanıtlanmış rezervler büyümezse ve tüketim kabaca 2019 seviyelerinde kalırsa, kalan rezervlerin tükenmesi yaklaşık 50 yıl süreceğini göstermektedir.

Hapetrol sadece mevcut teknolojilerin kapasitesine ve destek altyapısına göre çıkarılabilir. Ama bir şey açık, rezervler azalıyor. Herkesin görebildiği kadarıyla, yenilenebilir enerjiler hakkında duyma eğiliminde olduğumuz tüm öfkelere rağmen şu anda petrole gerçekten uygulanabilir alternatifler yok. Petrol fiyatları roket ve küresel arzlar gerçekten sıkılaşırsa işler oldukça tartışmalı olabilir., sadece arz ve lojistiği etkileyen geçici jeopolitik faktörlerden ziyade fiziksel kıtlığa dayalı.

Sanırımkabul edeceksiniz, kurduğumuz tek şey, dünyamızın kolayca geri kazanılabilen petrolün sonuna kadar tehlikeli bir şekilde kenarlı olması. Korkarım ki, aşağıya bakmak için tehlikeli bir uçurum.

Yananpetrol ve diğer fosil yakıtların tüm tuzaklarından korkan insanlara “yeşillikler” veya çevresel olarak dehşete kapılmış kranklar demenin adil olduğunu düşünmüyorum. Bunun nedeni, çoğumuz için petrol yakmanın, çağdaş çevreciliğin ana akım bir sorun haline gelmesinden çok önce sürdürülebilir bir uygulama olmadığı açıktır.. Çevre sorunları son zamanlarda"uyanıklık” tarafından kaçırılmış olabilir, ancak somut bir fark yaratmak için günün biraz geç saatlerinde “uyanmış” olabilirler..

Petrolrezervlerinin ne kadar süreceğini sorgulamak, mutlaka sorulacak doğru soru değildir. Belki de anahtar soru şu olmalıdır: Yağ yakmaya ne kadar süre devam etmek istiyoruz ve hem kelimenin tam anlamıyla hem de çevresel olarak hangi fiyatı ödemeye hazırız?

Dahaçeşitli, sürdürülebilir ve karlı enerji ekonomilerine yönelik arayışı hızlandırmak, daha temiz hava ve daha sağlam ve kendi kendine yeten yerli enerji tedarikini geliştirmek gibi birçok faydaya sahiptir.. Ancak o zaman kendimizi petrol servetlerini israf eden, ancak bir şekilde tüm dünya düzeni üzerinde orantısız bir tutuş oluşturan düşmanca ve düşmanca rejimlere aşırı derecede bağımlı olmaktan uzaklaştırabileceğiz..

Yüksekyakıt fiyatları milyonlarca kuşatılmış sürücü için pompalarda ağrı anlamına gelirken, yükselen petrol fiyatları henüz iki ucu keskin bir kılıç olabilir, daha enerji verimli teknolojilerin hızlandırılmış gelişimini teşvik etmek. Mevcut petrol üretiminin büyük bir kısmı karayolu araçları tarafından tüketildiğinden, Alternatif olarak yakıtlı araçlar veya melezler alanındaki teknolojik gelişmeler, gelecekteki talebin kısıtlanmasında çok önemli bir rol oynayabilir.. Ne kadar geri kazanılabilir petrol olduğu talebe bağlı olacaktır. Gelecekte ne kadar talep var, fiyata bağlı olacak!

Belkibir dahaki sefere kendimizi yoğun bir avluda sıraya girdiğimizde, sayısız galon benzin ve dizelden uzaklaşan baş döndürücü bir araç dizisini izlerken buluyoruz., Bu obur sahnenin Birleşik Krallık"ın her yerinde kaç kez tekrarlandığını düşünmeye değer olabilir. Belki de küresel ölçekte herhangi bir anda kaç arabanın doldurulduğunu düşünebiliriz? Bu arabaları, dünyanın en değerli kaynaklarından birinde ziyafet çeken milyonlarca yağ emen metal sülük olarak düşünün. Sahiplerinin büyük bir yüzdesinin, yalnızca kaynağı çıkarmak için değil, aynı zamanda nihai ürünü yerel avlulara teslim etmeden önce büyük rafinerilere götürmek için kullanılan son derece karmaşık süreçler hakkında nadiren bir düşünceden vazgeçeceğinden şüpheleniyorum..

Panik, yalnızca hazırlıksız “YAKIT YOK” işaretleri avlu girişlerini süslediğinde gerçekten ortaya çıkacak. Yardım edemem ama merak ediyorum - sonra ne olacak?