Dat betekent niet dat ik een zogenaamde "ontkenner" ben, noch dat ik niet geef om de wereld waarin we leven. Het betekent ook niet dat ik de dwaasheid van fossiele brandstoffen en de bredere gevolgen daarvan voor de gezondheid van het milieu en de fijn uitgebalanceerde ecosystemen van de wereld niet waardeer. Integendeel, ik geef er wel degelijk om. Ik geef erom omdat het ook mijn huis is. Ik ben niet blind voor de gigantische puinhoop die we met z'n allen maken en ik besef absoluut dat doorgaan zoals we bezig zijn niet langer een optie is.

Wat mij betreft gaat het niet alleen om CO2 en de opwarming van de aarde. Er zijn genoeg andere grote problemen die even dringend aandacht behoeven, zoals plastic afval en vervuiling, waaronder de aanwezigheid van microplastics in onze voedselketens en watervoorraden. Degenen onder ons die zich enigszins interesseren voor de wereld om ons heen beseffen dat veel van deze milieuproblemen hun wortels hebben in de machinaties van de petrochemische industrie. We hoeven niet ver of ver te zoeken om bewijs te vinden van alle schadelijke effecten die worden veroorzaakt door de winning en raffinage van ruwe olie.

Maar het is allemaal goed en wel om hierover te blaten, zoals sommige individuen van "Just Stop Oil" onlangs hebben gedaan. Sommige van hun gelederen hebben zich zelfs aan kabels van hangbruggen laten bungelen om de aandacht te vestigen op hun zaak en hun eis dat alle toekomstige olie- en gaswinning in het Verenigd Koninkrijk moet worden stopgezet. Maar laten we eerlijk zijn, gezien de huidige stand van zaken is dit niet het beste moment om daadwerkelijk te stoppen met de productie van onze eigen binnenlandse olie en gas. Persoonlijk hou ik niet van winterse stroomonderbrekingen en ook niet van verdere verlammende energieprijsstijgingen. Eender welke hoeveelheid olie of gas uit de huidige markt halen zal die risico's alleen maar vergroten.

Natuurlijk roepen sommige groene lobbyisten regeringen al lang op om extra heffingen op fossiele brandstoffen toe te passen om het verdere gebruik ervan te ontmoedigen. Maar dit alles klopt niet wanneer diezelfde lobbyisten beweren dat "sociale rechtvaardigheid" en het welzijn van anderen de kern van hun agenda vormen. Voor zover ik het zie, treft het toevoegen van substantiële groene heffingen aan de toch al hoge energieprijzen de armsten in de samenleving het eerst. Het huidige economische klimaat bewijst toch genoeg om dat argument overeind te houden? Wat ik vraag is waar is de 'sociale rechtvaardigheid' als je energie nog onbetaalbaarder maakt voor de allerarmsten door groene heffingen toe te voegen. Dergelijke heffingen gaan naar de verrijking van enkele reeds zeer rijke landeigenaren die hun land verhuren voor de aanleg van enorme wind- en zonneparken.

"Just Stop Oil" is een coalitie van groepen die samenwerken om ervoor te zorgen dat de Britse regering zich ertoe verbindt alle nieuwe vergunningen en toestemmingen voor de exploratie, ontwikkeling en productie van fossiele brandstoffen, met inbegrip van fracking, te beëindigen. Klinkt goed op papier nietwaar? Totdat we enkele fundamentele feiten en cijfers onderzoeken, zoals dat het Verenigd Koninkrijk minder dan 1% van de wereldwijde uitstoot produceert. Ja, één procent!

Het maakt niet uit hoeveel economische zelfbeschadiging we in het Verenigd Koninkrijk over onszelf in de naam van het milieu, niets daarvan zal een jota van verschil maken bij het kijken naar het grotere plaatje. Het Verenigd Koninkrijk zou nauwelijks een belangrijk precedent scheppen voor de rest van de wereld, zelfs als activisten hun zin krijgen en de winning van fossiele brandstoffen stoppen. Ik kan me niet voorstellen dat de Chinese autoriteiten zich ooit zouden laten beïnvloeden door de listen van een handvol ideologisch gedreven Britse activisten! Niemand staat China's machtige economische ambities in de weg.

Niettemin blijft "Just Stop Oil" vurig geloven dat het Verenigd Koninkrijk alleen kan staan en de morele superioriteit kan behouden als het gaat om het overleven van de mensheid op lange termijn. De groep verklaart dat we al meer olie en gas hebben dan we ons ooit kunnen veroorloven te verbranden. Anderen beweren dat we het ons niet kunnen veroorloven onze olie en gas NIET te gebruiken als we onze economie enige kans op herstel willen geven. De website "Just Stop Oil" verklaart in alle ernst dat het Verenigd Koninkrijk volledig moet stoppen met zijn afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en verder moet gaan met hernieuwbare energiebronnen, het terugdringen van de vraag naar energie, het isoleren van Britse huizen en zelfs het heroverwegen van hoeveel we reizen. Het is bijna een defaitistische agenda die grotendeels berust op een soort wederzijds overeengekomen sociale achteruitgang.

Voor mij draaien deze ideologieën rond het idee van het eenzijdig lamleggen van een toch al kwakkelende economie die eigenlijk maar verantwoordelijk is voor minder dan 1% van de wereldwijde uitstoot. Op de een of andere manier zie ik hun ideeën bij niemand aanslaan. In alle eerlijkheid, jij wel?

Dat gezegd hebbende, "Just Stop Oil" is een snel groeiende beweging die elke week 20 of 30 openbare bijeenkomsten houdt in het Verenigd Koninkrijk. Hun methoden lijken onorthodox en kunnen zelfs afschuwelijk zijn voor veel toeschouwers. Daden zoals koffie gooien naar een onbetaalbaar kunstwerk of een groep activisten sturen om opzettelijk vitale wegverbindingen af te sluiten doen misschien zelfs denken aan gekken en extremisten. Maar ze lijken duidelijk aan te slaan bij gelijkgestemde individuen en groepen.

Hier is mijn dilemma. Ziet u, ik ben het eigenlijk niet oneens met de kernwaarden van "Just Stop Oil". Was het maar zo makkelijk als ze het doen voorkomen. Het is overduidelijk dat fossiele brandstoffen uiteindelijk eindig zijn en schadelijk voor het milieu. Kunnen we het daar allemaal over eens zijn? Het wordt ook steeds duidelijker dat het kopen van fossiele brandstoffen tirannen en despoten verrijkt, die meer dan bereid zijn om de hele wereld te gijzelen als ze dat willen. We zien allemaal in dat individuele gebieden hun eigen coherente energiebeleid moeten ontwikkelen en niet langer afhankelijk moeten zijn van onzekere 'just-in-time' energieleveringsketens, maar zich moeten richten op nationale strategieën voor energiezekerheid. Dit alles strookt misschien niet met de globalistische idealen, maar de dag is aangebroken waarop het overduidelijk is dat we niet blindelings kunnen vertrouwen op de hele wereld en zijn hond. Als puntje bij paaltje komt, is protectionisme springlevend en slechts een vorm van politiek pragmatisme. Liefdadigheid begint thuis.

Hernieuwbare energie, kernenergie en misschien ooit zelfs kernfusie zullen integraal deel uitmaken van nationale energiestrategieën. Maar dit alles zal veel tijd en investeringen vergen. Het overhaast dichtdraaien van de kranen voor fossiele brandstoffen is een non-optie zolang er geen haalbare alternatieven voorhanden zijn, anders lopen we het risico in een voortdurende cyclus van energiecrises terecht te komen. Dat zou zowel sociaal als economisch rampzalig zijn.

De huidige tekorten zijn echter verzonnen. Gas is schaars en duur omdat iemand ervoor gekozen heeft de voorraden af te sluiten. Voor de rest van ons zou dit alles een schot voor de boeg moeten zijn. Op een dag zullen deze eindige fossiele brandstoffen echt schaars worden door uitputting. Het is duidelijk dat we daarop voorbereid moeten zijn. De lessen zouden nu echt geleerd moeten zijn.

Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes