De slinkende Oekraïense vloot van oudere ex-Sovjet gevechtsvliegtuigen kan geen adequate luchtsteun bieden aan het langverwachte tegenoffensief van het land deze zomer. Ze zijn te klein en te oud om het op te nemen tegen het volledige arsenaal Russische luchtdoelraketten en de veel grotere aantallen Russische gevechtsvliegtuigen (hoewel die ook oud zijn).

De F-16's zouden dat verhaal veranderen. Ook zij zijn oud (eerste operationele squadron 1980), maar hun elektronica is voortdurend bijgewerkt en in de praktijk liggen zij een hele generatie voor op de Russische jagers waarmee zij geconfronteerd zouden worden. In luchtgevechten betekent dat meestal groteske scheve kill ratio's in het voordeel van het vliegtuig met de betere elektronica.

Het Witte Huis heeft het echter over een minimum van drie tot zes maanden om Oekraïense piloten te trainen op de F-16, en is nog steeds terughoudend over hoeveel F-16's daadwerkelijk aan de Oekraïners zullen worden overgedragen en wanneer.

Het Oekraïense tegenoffensief moet in de komende vier maanden plaatsvinden, anders dreigt het door de herfstregens tot stilstand te komen. Was Joe Biden hier niet van op de hoogte? Natuurlijk wel. Het is gewoon dat hij zijn eigen lijst van prioriteiten heeft, en Oekraïne komt op de derde plaats.

Prioriteit één is niet een nucleaire oorlog met de Russische Federatie. Biden was actief in de politiek tijdens het grootste deel van de Koude Oorlog, en hij herinnert zich dat het vermijden van directe gevechten tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie letterlijk een existentiële kwestie was.

Die realiteit is niet veranderd, ook al is het huidige Rusland kleiner en veel minder machtig dan de oude Sovjet-Unie. Moskou heeft nog steeds duizenden kernwapens, en die moeten worden gerespecteerd. Dus hoewel Biden de soevereiniteit van Oekraïne steunt, zal hij niets doen dat Vladimir Poetin tot een nucleaire overreactie aanzet.

Daarom is de Amerikaanse president zo voorzichtig geweest met het opwaarderen van de categorieën wapens die hij en zijn NAVO-bondgenoten aan Oekraïne leveren. Het patroon is dat hij Oekraïne een soort NAVO-wapensysteem geeft (bijvoorbeeld Amerikaanse houwitsers met een groter bereik), en dan de Russische reactie afwacht.

De Russen dreigen met bloedige moord, trekken een nieuwe rode lijn die de NAVO nooit mag overschrijden en zinspelen op het gebruik van kernwapens. Maar ze doen niets. Dus na een paar maanden gaat Biden over op de volgende categorie NAVO-wapens - de Himars-raketwerpers, in dit voorbeeld - en wacht opnieuw. En zo gaat het een half dozijn rondes door.

We zijn aangekomen bij gevechtsvliegtuigen, het laatste punt op Biden's lijst, dus nu verschuift de tijdsdruk naar de andere kant. Biden's tweede prioriteit is natuurlijk om over anderhalf jaar herkozen te worden als president. Daarvoor heeft hij een overtuigende Oekraïense overwinning nodig en een bevredigend einde van de oorlog binnen de komende vijftien maanden.

Na twee generaties van zinloze, verloren buitenlandse oorlogen, van Vietnam tot Afghanistan, twijfelen de Amerikanen aan het nut van buitenlandse militaire avonturen. Het helpt Biden enorm dat er geen Amerikanen worden gedood in Oekraïne, maar de oorlog daar is nog steeds impopulair bij de kiezers en wordt dat steeds meer.

Biden zou Donald Trump (of een andere Republikeinse oproerkraaier, als Trump tegen die tijd in de gevangenis zit) een open doel bieden als de oorlog in Oekraïne in november 2024 nog steeds woedt. Hij moet het voor die tijd afmaken, zodat de Oekraïners snel hun F-16's krijgen.

Het is vanaf het begin dezelfde evenwichtsoefening geweest. Biden snijdt het duidelijk heel fijn, maar heeft hij zich eigenlijk misrekend? Dat zullen we de komende maanden ontdekken, maar misschien heeft hij een kaart in zijn mouw. Het duurt misschien geen drie tot zes maanden voordat de Oekraïners operationele F-16's hebben.

Er is reden om aan te nemen dat sommige Oekraïense piloten al zijn getraind op gevechtsvliegtuigen van de vierde generatie (niet noodzakelijkerwijs F-16's) door bevriende Europese landen, maar niet door de Verenigde Staten. Het Oekraïense luchtmachtcommando heeft ook stilletjes een oproep gedaan aan ervaren F-16 piloten en grondpersoneel uit andere landen om zich aan te sluiten en te helpen bij de overgang.

De eigenlijke vliegtuigen zouden sneller kunnen komen dan het tijdschema van Washington suggereert, omdat de eigenlijke donoren van de F-16's kleinere Europese NAVO-lidstaten zoals Denemarken en Nederland zullen zijn. Dit zijn landen die in het verleden het voortouw hebben genomen bij wapenleveranties aan Oekraïne, en dat wellicht opnieuw zullen doen.


Een beslissende Oekraïense militaire overwinning, Biden's derde prioriteit, is nog lang niet verzekerd, maar Oekraïense luchtsuperioriteit over het front ligt in ieder geval misschien binnen bereik.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer