Onlangs werd er op de deur van ons appartement geklopt en omdat de intercom van ons oude gebouw al een tijdje kapot is, kunnen we niet communiceren met mensen via het intercomsysteem in de lobby of ze opbellen. Dus wie komt er naar de 4e verdieping om onze aandacht te trekken?

Toen ik de deur van ons appartement opende, stond daar onze postbode, Nuno, met een grote glimlach en een officiële brief in zijn hand. "Het lijkt erop dat jullie blijven!" riep hij uit, terwijl hij een envelop vasthield en opmerkte dat de brief afkomstig was van IMT, het Portugese departement voor motorvoertuigen. We kennen de man nauwelijks, we hebben een paar keer met hem gesproken en zijn naam geleerd. Maar dit was een moment om te vieren, na meer dan 6 maanden had Ron zijn Portugese rijbewijs!

In Amerika zou die uitwisseling met de postbode die we nauwelijks kennen misschien een beetje griezelig zijn geweest. Maar in Portugal is het weer een waardevolle en rijke interactie met een inwoner van het land dat we nu ons thuis noemen.

Er gaat geen dag voorbij dat Ron en ik geen welbewuste blikken uitwisselen - vaak verbaliserend, "Zijn deze mensen niet lief?!". Meestal zijn we tijdens de interactie aan de ontvangende kant van een uitgestoken vriendelijkheid en een vrijgevigheid van geest - die elke transactie overstijgt.


Relaties, sociale banden en gemeenschap

Als je Portugal hebt bezocht of er nu woont, is de kans groot dat je weet waar ik het over heb. Oh ja, er kunnen van die momenten zijn dat we een ongelukkig persoon tegen het lijf lopen met een bruuske houding. Maar die momenten zijn miniem in vergelijking met de open armen die we meestal onder de Portugezen ontvangen.

Er zijn talloze Facebookpagina's die zich richten op de ervaringen van Amerikaanse expats/immigranten die in Portugal wonen of de overstap naar Portugal maken. En in de chats vertellen Amerikanen vaak over hun oprechte interacties met Portugezen. Ik herinner me een persoon, een Amerikaanse expat, die verslag deed van zijn ervaring met wachten in de rij voor de kassa van de supermarkt. De oudere man voor hen was aan het kletsen met de caissière tot ver na de tijd die hij nodig had om zijn tas in te pakken en te betalen. Toen hij eenmaal weg was, richtte de caissière haar aandacht op de wachtende persoon en verontschuldigde zich voor de extra tijd die het kostte, waarbij ze zei dat de oudere man onlangs weduwnaar en alleen was komen te staan en een vriendelijk gesprekje nodig had. De klant was ontroerd door de attentheid van deze hulp. Anderen in de rij waren het er van harte mee eens. De subtekst van zulke ervaringen is dat ze in schril contrast staan met de "keep it moving" drukte van de Amerikaanse cultuur.

Credits: Afbeelding meegeleverd; Auteur: Becca Williams;

Een grote knuffel versus sterk individualisme

Hoewel het een uitdaging is om de op relaties gebaseerde infrastructuur van Portugal definitief te vergelijken met die van de Verenigde Staten, zijn er bepaalde factoren die kunnen bijdragen aan de perceptie dat Portugal een meer warm en donzig gevoel heeft.

Zo heeft Portugal, net als veel mediterrane landen (en Portugal wordt beschouwd als een mediterraan land), een lange geschiedenis van hechte gemeenschappen en sociale banden. De traditionele Portugese cultuur legt een sterke nadruk op interpersoonlijke relaties en uitgebreide familiebanden.

Natuurlijk kunnen Amerikanen vriendelijk en gastvrij zijn, maar als we kijken naar de sociologische wortels, zien we dat Amerikanen een grotere nadruk leggen op persoonlijke ruimte en onafhankelijkheid. Individualisme wordt beschouwd als een sterke waarde in de Amerikaanse samenleving. (Herinner je je de term "stoer individualisme" die werd toegepast op de Amerikaanse grenservaring - vertrouwen op zelfredzaamheid om te overleven)?

Er wordt ook verondersteld dat de grootte van de twee landen bijdraagt aan het verschil in sociale cohesie en verbondenheid. In Portugal wonen meer dan 10 miljoen mensen in een compact gebied ter grootte van de staat Indiana. De V.S. daarentegen heeft ongeveer 330 miljoen mensen verspreid over een enorm gebied (107 keer groter dan Portugal) wat resulteert in een meer diverse en geografisch verafgelegen samenleving.

Credits: Aangeleverd beeld; Auteur: Becca Williams;

Daarom kan de enorme omvang en ongelijke bevolkingsdichtheid van Amerika het een uitdaging maken om een hechte op relaties gebaseerde infrastructuur in stand te houden. Bovendien zorgt de lange geschiedenis van de VS, met de uitdijende voorsteden en een infrastructuur waarin de auto centraal staat, voor meer individualistische en minder relatiegerichte gemeenschappen. Het piepkleine Portugal met zijn hogere bevolkingsdichtheid leent zich juist voor het onderhouden van hechtere sociale banden en meer lokale relaties.

Natuurlijk kunnen dit soort generalisaties over hele bevolkingsgroepen misleidend zijn, omdat het gedrag en de houding van mensen binnen een land sterk uiteenlopen. Maar als jij persoonlijke ervaringen hebt die jouw kijk hierop hebben gevormd, dan zou ik (en een heleboel andere lezers) die graag willen horen. Ik nodig je uit om je gedachten te delen in het commentaargedeelte of om contact met me op te nemen via e-mail.


Becca Williams begint te wennen aan het leven in een kleine stad in Lagos, een badplaats aan de zuidkust van Portugal. Neem contact met haar op via AlgarveBecca@gmail.com

Author

Becca Williams is originally from America but is now settling into small town living in Lagos, a seaside town on Portugal’s southern coast. Contact her at AlgarveBecca@gmail.com

Becca Williams