Over één ding is bijna iedereen het eens: Hamas moet verliezen. Het is een radicale islamitische groepering die niet alleen streeft naar de vernietiging van Israël, maar ook van alle bestaande Arabische regimes. In de hele Arabische wereld wordt Hamas alleen gesteund door het kleine, verre Qatar.

De bestaande Arabische regimes in Egypte en Jordanië, die beide grenzen aan Israël, vrezen en verafschuwen Hamas, maar weten dat de islamisten veel steun hebben onder hun eigen bevolking. Hetzelfde geldt voor Saoedi-Arabië en de andere Golfstaten. Geen van hen zal de verantwoordelijkheid op zich nemen om met Israël over een staakt-het-vuren te onderhandelen.

Hamas zal dat ook niet doen, omdat het afslachten van Palestijnen zijn zaak helpt. Daarom doodde het al die Israëli's op een bijzonder wrede manier tijdens de inval afgelopen oktober. Het is een standaard 'terroristische' strategie: Hamas wist dat een massale Israëlische overreactie waarbij tienduizenden Palestijnen zouden worden gedood, meer aanhangers zou winnen in de hele Arabische wereld.

De politieke voordelen van het voortdurende bloedbad dat wordt aangericht door de Israëlische defensiemacht (IDF) in de Gazastrook blijven naar de islamistische zaak vloeien, dus de leiders van Hamas hebben geen behoefte aan een lang staakt-het-vuren. Een korte om op adem te komen misschien - ze hebben vele duizenden slachtoffers gemaakt - maar ze zijn goed bezig. Waarom nu stoppen?

Israël is diep verdeeld. Veel Israëli's willen de oorlog stoppen en de honderd overgebleven Israëlische gijzelaars bevrijden, maar evenveel Israëli's willen dat de oorlog doorgaat totdat Hamas 'vernietigd' is (wat bijna onmogelijk is). En vijftien tot twintig procent van de Israëliërs van nationalistisch en religieus extreem-rechts wil gewoon alle Palestijnen verdrijven.

Die minderheid heeft een enorm onevenredig effect op het Israëlische beleid omdat ze een essentieel onderdeel vormen van de coalitieregering van premier Binyamin Netanyahu. Hun openlijk verklaarde doel is om een etnisch gezuiverd, volledig Joods Israël te creëren.

Het zuiveren van de vijf miljoen Palestijnen die onder Israëlische militaire controle leven op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, en misschien zelfs de twee miljoen Palestijnen die feitelijke Israëlische burgers zijn, zou een veel grotere en bloediger oorlog vereisen. Ze geloven dwaas genoeg dat de gebeurtenissen in Gaza een kans creëren om zo'n oorlog te voeren en te winnen.

Ze zijn niet goed bij hun hoofd. De gloriedagen van gemakkelijke, zekere Israëlische militaire overwinningen zijn voorbij. De laatste keer dat Israël tegen Hezbollah vocht in Libanon eindigde het in een gelijkspel, en de huidige oorlog in de Gazastrook zal waarschijnlijk ook eindigen in een gelijkspel.

Maar de leidende gekken in Netanyahu's coalitie, minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir en minister van Financiën Bezalel Smotrich blijven aan de macht omdat zonder hen de coalitie zou instorten. Netanyahu zou dan weer voor de rechter moeten verschijnen en waarschijnlijk een gevangenisstraf krijgen voor corruptie, dus doet hij wat zij willen.

Dat laat alleen de Verenigde Staten vrij om een staakt-het-vuren na te streven, en president Joe Biden heeft daar dringend behoefte aan. Zijn huidige beleid vernielt de toch al beschadigde status van Amerika als ordehandhaver in de wereld. Hij vervreemdt ook van de jongerenstem in eigen land, waar hij bij de verkiezingen in november van afhankelijk zal zijn.

Hij heeft wel de nodige middelen om Israël te doen stoppen. Het opleggen van sancties aan Israël heeft altijd ondenkbaar geleken in Washington omdat het zou betekenen dat de Amerikaanse regering de Israëlische regering ten val zou brengen, maar de tijd kan komen dat het redden van Israël van zichzelf het minst slechte alternatief is.

Biden's bevel van een maand geleden om financiële sancties op te leggen aan vier extremistische Israëlische kolonisten schept een precedent voor sancties tot en met het onteigenen van de hele illegale nederzettingenonderneming. (Trump's regering verklaarde de nederzettingen legaal, maar Biden heeft zojuist het al lang bestaande Amerikaanse oordeel dat ze illegaal zijn opnieuw bevestigd).

Bezalel Smotrich deed het af als zinloos: "Het is niet mogelijk dat een Israëlische burger met Israëlisch geld op een Israëlische bank van zijn rechten en bezittingen wordt beroofd vanwege een Amerikaans bevel." Binnen een dag werden echter van een van de kolonisten al zijn persoonlijke en zakelijke rekeningen bevroren door de Israëlische Bank Leumi, en een staatsbank volgde onmiddellijk.

Al snel raakten ook de andere kolonisten verstrikt in de sancties: het was een kleine demonstratie van wat Amerikaanse sancties kunnen aanrichten. De kolonisteneconomie is onlosmakelijk verbonden met de algemene Israëlische economie en uitgebreide sancties kunnen vrijwel alles lamleggen.

Als de Verenigde Staten de militaire hulp aan Israël zouden stopzetten of serieuze economische sancties zouden toepassen, zou de regering van Netanyahu vrijwel onmiddellijk instorten. Het opleggen van sancties aan Israël druist in tegen alle politieke en persoonlijke instincten van Biden, maar de gebeurtenissen en mensen om hem heen duwen hem nu in de richting van die actie.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer