De week begon met de aanval van de Israel Defence Force (IDF) op Rafah, de laatste nog niet verwoeste stad in de Strook - maar tegelijkertijd doken Hamas-strijders weer op in Gaza Stad, de eerste stad die de IDF verwoestte. Dit voelt als Whack-a-Mole. Is er iets mis met het spelplan van de IDF?

In het weekend kreeg Netanyahu twee ultimatums van zijn bondgenoten. Eén kwam van Benny Gantz, een oude politieke tegenstander van Netanyahu maar lid van zijn driekoppige 'oorlogskabinet'.

Gantz eiste dat Bibi voor 8 juni met een geloofwaardig plan zou komen om de oorlog te beëindigen, de gijzelaars te bevrijden en een multinationaal burgerbestuur voor Gaza op te zetten. "Als u het pad van de fanatici kiest en de hele natie naar de afgrond leidt, zullen we gedwongen zijn om uit de regering te stappen," zei Gantz.

Met 'de afgrond' verwees Gantz naar Netanyahu's duidelijke voorkeur voor permanent Israëlisch militair bestuur in Gaza, een vooruitzicht dat ook het derde lid van het 'oorlogskabinet', minister van Defensie Yoav Gallant, verontrust. Maar het ultimatum dat Bibi waarschijnlijk meer verontrustte kwam zondag van de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan.

De Verenigde Staten geven geen formele ultimatums aan hun bondgenoten. Sullivan 'drong' er alleen bij Netanyahu op aan om zijn oorlog te koppelen aan een "politieke strategie" voor wie Gaza daarna zal besturen (iets wat Bibi standvastig heeft geweigerd). Maar als je tussen de regels door leest, was het een boodschap van president Biden dat zijn geduld met Netanyahu opraakt.

Toen werd het nog erger voor Bibi. Op maandag vroeg Karim Khan, de aanklager van het Internationaal Strafhof (ICC), arrestatiebevelen voor zes met name genoemde personen die betrokken waren bij de Gaza-oorlog op beschuldiging van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid: twee Israëliërs en drie leiders van Hamas. Netanyahu voerde de Israëlische lijst aan.

De Israëlische premier is niet onbekend met strafrechtelijke aanklachten. Sterker nog, hij stond terecht voor beschuldigingen van corruptie die konden eindigen met een gevangenisstraf, totdat de oorlog dat proces onderbrak (misschien een van de redenen waarom hij geen haast heeft om de oorlog te beëindigen). Maar hij was woedend toen hij in één adem werd genoemd met een stel 'Palestijnse terroristen'.

Natuurlijk waren alle verdachten 'verontwaardigd'. Yahya Sinwar, beschuldigd van moord, gijzeling en verkrachting, neemt de telefoon niet op, maar een woordvoerder van Hamas protesteerde dat de beslissing van het Hof "slachtoffer gelijkstelt aan beul". (Regel nr. 1: claim de slachtofferstatus.)

De extreem-rechtse minister van Financiën van Israël, Bezalel Smotrich, noemde de stap van het ICC "een vertoning van hypocrisie en Jodenhaat" die "we niet meer hebben gezien sinds de nazi-propaganda". (Maar de vraag blijft: zal dit ook maar iets uitmaken voor de uitkomst?

Zeker niet de kleine moeilijkheden van de IDF. De oorlog is echt voorbij, in de zin dat Hamas duidelijk niet uitgeroeid kan worden, maar hij zal doorgaan zolang Netanyahu's doelen (en ook die van Hamas) ermee gediend zijn.

Is het dreigement van Benny Gantz om de regering te verlaten reëel? Misschien, maar zijn vertrek zal de regering niet ten val brengen zolang Netanyahu's ultranationalistische bondgenoten loyaal blijven.

Zal de waarschuwing van Jake Sullivan over het toenemende ongeduld van Joe Biden werken? Zeer onwaarschijnlijk, want Netanyahu denkt dat hij bluft, en hij heeft waarschijnlijk gelijk.

Het patroon is duidelijk, van Israëls Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 tot de kerncentrale in Dimona, de vestiging van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en de huidige Israëlische operaties in Gaza. De Verenigde Staten pleiten voor matiging, Israël doet alsof het luistert maar doet wat het wil, en de VS accepteert het uiteindelijk.

Het enige dat waarschijnlijk een blijvend effect zal hebben, is de schijnbaar quixotische poging van het Internationaal Strafhof om de leiders van beide partijen voor het gerecht te brengen.

Het kan ze niet echt in de gevangenis stoppen: 124 landen hebben het ICC-verdrag geratificeerd, maar de meeste grote militaire machten, waaronder Israël en de VS, mijden het. Maar een arrestatiebevel op je naam hebben in 124 landen kan wel heel vervelend zijn.

Karim Khan, de aanklager van het ICC, is niet "een van de grote antisemieten in de moderne tijd", zoals Netanyahu voorspelbaar zei. Hij is een Britse advocaat, geboren in Edinburgh, die een King's Counsel in Londen werd voordat hij assistent secretaris-generaal van de Verenigde Naties werd.

Zijn eerste daad in zijn huidige functie was het nieuw leven inblazen van een onderzoek naar de wrede acties van de Taliban en Islamitische Staat. De tweede was een onderzoek naar de oorlog in Oekraïne dat leidde tot een arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof tegen de Russische president Vladimir Poetin. Voor hem is Bibi gewoon een van de vele zaken.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer