Het op 9 april gepubliceerde onderzoek onder leiding van het National Institute for Environmental Studies in Tsukuba (Japan) is een analyse van gegevens die toevoegt dat de prevalentie van handicaps veroorzaakt door voedselgerelateerde ziekten aanzienlijk kan worden verminderd.

Het aantal sterfgevallen dat wereldwijd mogelijk vermeden zou worden, zou gerelateerd zijn aan coronaire hartziekten en zou ook tussen de 8 en 15 miljoen levensjaren met een handicap besparen, voornamelijk geconcentreerd in lage- en middeninkomenslanden.

Vis kan slechts een fractie, ongeveer acht procent, van het rood vlees in de wereld vervangen vanwege het beperkte aanbod, maar het zou de dagelijkse visconsumptie per hoofd van de bevolking wereldwijd kunnen verhogen tot in de buurt van het aanbevolen niveau en het aantal sterfgevallen door coronaire hartziekten en darmkanker tegen 2050 met twee procent kunnen verminderen.

Het aannemen van dit type dieet zou "vooral nuttig" zijn voor landen met lage en middeninkomens, waar deze vis goedkoop en overvloedig is en waar het aantal hartaandoeningen hoog is.

Het door BMH Global Health gepubliceerde onderzoek is gebaseerd op databases met prognoses voor rood vlees in 137 landen voor 2050 en historische gegevens over de vangst van foerageervis in mariene habitats.

Er is steeds meer bewijs dat de consumptie van rood en verwerkt vlees in verband brengt met een verhoogd risico op niet-overdraagbare ziekten, die in 2019 verantwoordelijk waren voor ongeveer 70 procent van alle sterfgevallen wereldwijd.

Het onderzoek herinnerde eraan dat van deze sterfgevallen coronaire hartziekten, beroertes, diabetes en darmkanker goed waren voor bijna de helft, 44 procent, waarbij coronaire hartziekten de lijst aanvoerden.

Zeevoedervissen zijn rijk aan omega-3 meervoudig onverzadigde vetzuren met lange keten, waarvan de inname coronaire hartziekten kan voorkomen, en zijn rijk aan calcium en vitamine B12.

Bovendien hebben ze de laagste koolstofvoetafdruk van alle dierlijke voedselbronnen.

Momenteel wordt driekwart van de vangsten, waaronder een aanzienlijke hoeveelheid die gevangen wordt voor de kusten van landen die te kampen hebben met voedselonzekerheid en ondervoeding, vermalen om vismeel en visolie te verkrijgen, die voornamelijk gebruikt worden in de viskweek voor landen met een hoog inkomen.

Voor landen zonder zeekust geeft het onderzoek aan dat de wereldwijde marketing en handel in visvoer moet worden uitgebreid.