Aan die oorsprong van hierdie besluit deur die Administratiewe Arbitrasie Sentrum (CAAD) is die geval van 'n Sweedse egpaar wat in 2011 hul woning na Portugal verander het, terwyl albei vir 'n tydperk van tien jaar (van Januarie 2011 tot Desember 2020) in die belastingregime nie meer geregistreer is nie en dit nie kon hernu nie.

Na die onmoontlikheid van hernuwing - in 2012 het 'n verandering aan die wet bepaal dat die regime vir 'n tydperk van tien jaar toegestaan word - kon die IRS-verklaring met betrekking tot hul 2021-inkomste nie meer onder die NHR-regime ingedien word nie, wat gelei het tot 'n betaling van belasting van €186 116,84.

Nadat die Belasting- en Doeaneowerheid (AT) hul klagte gesien het waarin die assessering betwis het - met die belastingowerhede hul reaksie op die feit dat daar in die lig van die kragtige wet nie meer ruimte is vir hernuwing van die NHR-tydperk nie - het die egpaar na CAAD gegaan en beweer dat hulle weens die NHR-status wat in 2011 verkry is, die reg het om voordeel te trek uit 'n geldigheidstydperk van tien opeenvolgende hernubare jaar, wat verleng is. jaar 2020.

In hul aanbieding aan die CAAD het die egpaar 'n terugbetaling van die betaalde belasting en kompenserende rente aangevra, nadat hy die bedrag van €130,004,85 as die waarde van die saak aangedui het - wat ooreenstem met die waarde van die skikking wat hulle wou vermy.

Die besluit van CAAD, wat dateer uit November 2023, was egter dat die AT “'n korrekte interpretasie van die wet gemaak het en geen onwettigheid gepleeg het by die uitvoering van die betwiste skikking en die verwerping van die klag wat daarteen ingedien is nie”.

Onder die NHR betaal werkers in 'n lys van beroepe wat beskou word as hoë toegevoegde waarde 'n IRS-koers van 20%. Aftredes was aanvanklik vrygestel van IRS in Portugal, maar die wet is verander en hulle is nou onderhewig aan 'n 10% belasting

.