The Portugal News (TPN): Hoe is Anno ontstaan?

Raúl Pereira (RP): Anno is ontstaan omdat ik onlangs het gevoel had dat ik mijn leven een andere wending moest geven. Toen ik samenwerkte met een collega op het gebied van antiquariaten, realiseerde ik me door mijn contact met andere boekhandels in het noorden van Portugal dat er een gat in de markt was. In een gesprek tussen collega's realiseerden we ons dat het een goed middel zou zijn om een aantal boeken een nieuw leven te geven. Dus besloot ik het erop te wagen en sinds oktober probeer ik deze leemte in het noorden van Portugal op te vullen.


TPN: Wie maakt deel uit van het Anno-team?

RP: Anno is een eenmanszaak. Het idee is om in de toekomst uit te breiden en een vast team te hebben. Op dit moment heb ik twee collega's die mijn consultants zijn, die altijd contact met me hebben en zo werken we. Soms is het via fotografie, omdat de technologie dit ook mogelijk maakt. Ik heb twee bijzondere mensen bij me, Francisco Brito, van boekhandel Cólofon, een boekhandelaar met meer dan 10 jaar ervaring. En een jonge historicus, Miguel Ayres de Campos, die een buitengewoon persoon is, met veel kennis en een geweldig gevoel voor humor.


TPN: Wat doet een antiquair?

RP: Over het algemeen zijn we op zoek naar oude boeken en in het bijzonder boeken die geen chronologie hebben die we met grote precisie kunnen definiëren. Niet in de laatste plaats omdat we ook de factor zeldzaam boek hebben. We hebben het bijvoorbeeld over een boog van 80 jaar, maar in feite zijn we het meest op zoek naar edities die dateren van de uitvinding van de drukpers. Een manuscript, misschien, en als het middeleeuws is, nog beter. Tussen de uitvinding van de drukpers en het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw zit dus min of meer het goud.


TPN: Hoe moeilijk is het om een zeldzaam boek met al deze bijzonderheden te vinden?

RP: In het begin hadden we onze contacten en dat hebben we natuurlijk in ons voordeel gebruikt om Anno te lanceren. Wat er nu gebeurt is dat mensen naar ons toekomen, wat geweldig is. Soms hebben mensen thuis dingen die in de steek gelaten zijn of die in verval dreigen te raken. Dan komen ze naar ons om ze te verkopen. In deze context nodigen ze ons uit om hun bibliotheken te bezoeken, want daar bevinden zich de zeldzaamheden. We gaan erheen, maken een inschatting en met onze ervaring, als we naar een boekenplank kijken, realiseren we ons in ongeveer vijf minuten wat er is. Soms is het moeilijk om mensen te overtuigen van de waarde van de boeken. Want bijvoorbeeld een boek uit de 19e eeuw is niet per se een heel duur boek. Soms is het heel moeilijk om mensen ervan te overtuigen dat een boek vijf euro waard is.


TPN: Wie is het meest geïnteresseerd in veilingen?

RP: Er zijn voor- en nadelen wat betreft het doel. Over het algemeen moet iedereen die iets verzamelt financieel stabiel zijn. En dus blijven de meeste jonge mensen helemaal buiten deze markt. Bovendien is er een bepaalde smaakcultuur voor nodig die met de jaren wordt verworven. In Guimarães denken we er samen met mijn collega's over om iets te doen om jongeren naar dit gebied te trekken.

Over het algemeen hebben we alles van onderzoekers, universiteitsstudenten en leraren tot verzamelaars die bijvoorbeeld thematische bibliotheken maken, mensen die zich aan slechts één thema wijden.


TPN: Hoe werken de veilingen?

RP: We openen de veiling op een zaterdag en ze eindigt de volgende zaterdag, dus ze duurt een week. De veiling opent meestal om 22.00 uur op een zaterdag en eindigt de volgende zaterdag om 23.00 uur.


TPN: Dus u bent van plan om de veilingen alleen online te houden?

RP: Ja, omdat een face-to-face veiling andere logistieke aspecten met zich meebrengt, zoals het verzamelen van een bepaald aantal kavels. Net als andere kosten zoals de gedrukte catalogus, het verzenden van de catalogus naar klanten en een ruimte die het waard is om klanten te ontvangen. En bij een rechtstreekse veiling hebben we te maken met honderdduizenden euro's aan boeken.


TPN: Nu we het toch over jongeren hebben, hoe denkt u dat het recente literaire aanbod de literaire gewoonten van jongeren kan beïnvloeden? In het bijzonder de aanbevelingen die worden gedeeld op sociale netwerken zoals TikTok?

RP: Het is een beetje een lastige vraag, maar lezen, wat het ook is, is altijd goed, het is een oefening en een training. Kwaliteit is altijd subjectief en de moderne tijd leidt ons ook een beetje af van lezen. Met andere woorden, we lezen tegenwoordig veel meer dan vroeger, maar we lezen op schermen, we lezen andere soorten informatie die veel visueler zijn. En het soort boeken waar jij het over hebt, heeft meestal kaften die lijken op vuurwerk. Alle omslagen zijn verguld, verzilverd en hebben geweldige illustraties en de inhoud is natuurlijk niet geweldig.

Een van de problemen die boekverkopers hebben is het bereiken van sociale netwerken, met iets dat jonge mensen aanspreekt. In een gesprek met een collega zei ik dat ik op hun leeftijd [de jeugd van tegenwoordig] verplicht was om de klassiekers te lezen, of Eça de Queiróz of Camilo Castelo Branco. Maar aan de andere kant lazen we ook Uncle Scrooge en stripboeken. Ik denk dat we nog wel even hebben om die vraag goed te beantwoorden. Ik denk dat we nog een paar jaar moeten wachten om te zien wat de uitkomst hiervan zal zijn.


TPN: Hoe verklaar je de emotionele band die je met boeken hebt? En hoe ontsnap je er soms aan?

RP: Mijn opleiding aan de Universiteit van de Algarve was op het gebied van erfgoed en kunstgeschiedenis, dus ik had altijd te maken met oude boeken omdat ze deel uitmaakten van mijn onderzoek. Een van de trucjes om los te komen van de emotionele kant van boeken is om rationeler te zijn, wat goed is voor je portemonnee, want je koopt minder voor jezelf. Voordat ik boekverkoper werd, kocht ik altijd boeken, en nu niet meer.Aan de andere kant, door het boek rationeler te analyseren, gaan we ook andere dingen en andere boeken waarderen. Gewoon uit nieuwsgierigheid, sommige collega's hebben een truc die ik heel interessant vind: ze stoppen met het verzamelen van boeken en richten hun verzamelimpuls op iets anders, van hedendaagse kunst tot Afrikaanse tribale kunst, bijvoorbeeld.


TPN: Welk advies zou je geven aan jongere mensen die in antiquariaten willen werken?

RP: We hebben niet genoeg tijd om alles te lezen wat onze voorouders ons hebben nagelaten. Dus ik adviseer je om heel verstandig te zijn in wat je kiest om te lezen, een beetje zoals ik al eerder zei. Als we ons alleen wijden aan de grote literaire klassiekers, zullen we niet genoeg tijd in ons leven hebben om ze allemaal te lezen. Ik geloof dus dat we ook wat van onze hedendaagse literatuur moeten lezen en ik denk dat dat gezond is.


Als je meer wilt weten over Anno en de veilingen, ga dan naar de officiële website van de boekwinkel, die is gevestigd in de stad waar Portugal is geboren.

Author

Deeply in love with music and with a guilty pleasure in criminal cases, Bruno G. Santos decided to study Journalism and Communication, hoping to combine both passions into writing. The journalist is also a passionate traveller who likes to write about other cultures and discover the various hidden gems from Portugal and the world. Press card: 8463. 

Bruno G. Santos