Hierdie studie, getiteld “Hoeveel mense hou immers in Portugal af?” , is gepubliseer deur die Francisco Manuel dos Santos Foundation en is geskryf deur navorsers João Cancela, José Santana Pereira

en João Bernardo Narciso.

Volgens die ondersoek het die kieslys in Portugal in 2021 “ongeveer een miljoen meer kiesers gehad in vergelyking met ramings van die inwonerbevolking met Portugese burgerskap, ouer van 18 of ouer”.

“As ons as noemer van verkiesingsdeelname neem, nie die aantal geregistreerde kiesers nie, maar die skatting van Portugese volwassenes wat in Portugal woon, sou deelname aan die nasionale gebied aan die wetgewende verkiesings in 2022 ongeveer 65% wees, 'n waarde van 7 punte bo die 58% wat amptelik geregistreer is”, sê hy.

In persentasies dui die studie aan dat die afwyking tussen die nasionale kiesrolle en die aantal inwoners ongeveer 11,4% is, wat 'n toename van byna 5% verteenwoordig in vergelyking met die begin van die eeu en Portugal “ver bo die Europese gemiddelde” plaas.

“Portugal is die vyfde land onder die 27 lande van die Europese Unie waarin die asimmetrie tussen die aantal geregistreerde kiesers en inwoners die grootste is, agter Roemenië, Letland, Griekeland en Bulgarye”, lui die studie.

Volgens die navorsers is die hoofoorsaak van hierdie “oorregistrasie” die feit dat “kiesers wat gereeld in die buiteland woon geregistreer bly om in Portugal te stem en wat dus in emigrasiekringe geregistreer kan word”.

Die skrywers skat dat “vir elke drie Portugese volwassenes wat tussen 2019 en 2021 geëmigreer het, ten minste een van hulle nie in die buiteland geregistreer het nie”.

“Die instandhouding van hierdie emigranteburgers op die nasionale kiesrolle, wat in min gevalle na Portugal kan reis om te stem, verhoog uiteindelik die onthoudingsyfer,” beklemtoon hy.

'N Ander faktor wat deur die studie geïdentifiseer is om hierdie afwyking te verduidelik, hou verband met 'n mate van “onderverteenwoordiging in die ramings van die inwonende bevolking in die sensusse”, ondanks opgemerk dat, selfs al het die sensusse 100% van die bevolking dek, “die oorregistrasie van 790 duisend kiesers (8,5%) sou wees”.

Om hierdie verskynsel te bekamp, stel die skrywers voor dat “voorwaardes geskep word wat die registrasie van burgers wat buite die land woon in kieskiesafdelings in die buiteland aanmoedig”, asook “die uitoefening van hierdie burgers stemreg buigsamer maak”.

Op hierdie laaste punt verdedig die skrywers veral “die uitbreiding van vroeë mobiliteitstemming na die netwerk van ambassades en konsulate in die buiteland, wat enige burger wat so wil, in staat sou stel om vir hul kieskiesafdeling in die nasionale gebied te stem, selfs al was hulle buite die land.”

Die skrywers is egter van mening dat “'n kiesersregistrasie wat aan oormatige registrasie ly, duidelik verkieslik is as 'n sensus met reëls wat te streng is”.

In hierdie sin is hulle “skepties oor moontlike hervormings in die proses om die verkiessensus te bestuur en op te dateer wat deur dit dunner te maak en die getalle nader aan die ramings van die inwonende bevolking te bring, die toegang van burgers tot die uitoefening van hul stemreg kan beperk.”