Wat is er toch gebeurd met die grote oude Fords?

Ongetwijfeld zal er heel wat lipgeknars te horen zijn, om nog maar te zwijgen van het gezoem en gejammer van een stel opgewonden eters die zich over die verleidelijke pagina's buigen. Zo ging het er vroeger aan toe, toen Ford in de jaren zeventig zijn klanten een glanzende brochure bezorgde waarin het volledige gamma auto's werd voorgesteld.

Fiesta MK1

Om te beginnen, wat dacht u van een smakelijke kleine Fiesta MK1? Hier hadden we een licht, luchtig aanbod met weinig calorieën dat fris en aantrekkelijk was. Het hielp ons te plagen in het midden van de jaren '70 Ford line-up. Hongerigere eters kozen misschien voor de immer populaire maar substantiëlere Ford Escort, compleet met een volledige lijst verleidelijke bijgerechten. Misschien heeft iemand met een veel verfijnder smaak de wind in de zeilen genomen en voor een pittige Ford Capri gekozen. Anderen hadden misschien meer trek in een veel eenvoudiger maar volstrekt gezond aanbod en daar kwam de Cortina om de hoek kijken. De Cortina bood waar voor zijn geld, wat de veeleisende Ford-klant uit de jaren zeventig nooit in dank werd afgenomen. Tenslotte was er ook nog de onvervalste decadentie in de vorm van de Ford Granada. Hier hadden we een heel banket ineen. Een waar feestmaal. Een buffet waar iedereen van kan eten, met veel lekkers om van te smullen.

Jammer genoeg, is er tegenwoordig een opvallende afwezige op het Ford menu. En dat is het grote vlaggenschip Ford. Dus, waar zijn ze allemaal gebleven?

Tegenwoordig lijkt de rest van de Ford line-up allemaal aanwezig en correct. De Fiesta overleeft tot op de dag van vandaag, net als de Focus (die natuurlijk de Escort verving). De opvolger van de Cortina, de Ford Mondeo, bestaat nog steeds, maar de productie wordt dit jaar stopgezet, waarmee een einde komt aan een zestigjarige modelreeks.

Vlaggenschip model

Het moet gezegd dat er tegenwoordig een verbijsterende reeks bijbestellingen beschikbaar is, zoals de Ford Kuga en nog een paar andere. Het grootste gat in de Ford line-up is dus dat grote vlaggenschipmodel.

Ford maakt al sinds mensenheugenis directiewagens. Ze begonnen hun leven als de Ford 'Z'-auto's. Het waren de grote Zephyrs en de Zodiacs van vroeger. Het merk Consul was in sommige modeljaren verkrijgbaar als een versie met mindere specificaties van de Zephyrs en Zodiacs.

De beroemde 'Z'-wagens van Ford gingen helemaal terug tot 1950 en verschenen in verschillende gedaantes (MK1 tot MK4). In 1972 verscheen de Ford Granada MK1 in de showrooms. De Zephyrs & Zodiacs hadden sinds hun eerste incarnatie in 1950 veel ontwikkelingen doorgemaakt, waaronder de introductie van schijfremmen achter als standaard op de MK4's in 1966. De MK4's kregen ook Ford's nieuwe V6 'Essex' motor die werd overgenomen in de MK1 Granada, nadat hij in de loop der tijd was aangepast.

De 1972 Ford Granada MK1 was een onmiddellijke hit. De autokenners waren er dol op. Velen vergeleken Ford's nieuwste brok luxe metaal gunstig met sommige van zijn Duitse rivalen. In 1972 zag de nieuwe Granada er fris, modern en vooruitstrevend uit, met meer dan een vleugje Amerikaanse 'cool'.

Mechanisch gezien gebruikte het oorspronkelijke Britse gamma de Ford Essex 2,0-liter V4- en de Essex V6-motor die verkrijgbaar was in 2,5-liter of 3,0-liter cilinderinhoud. De 2,0-liter Essex V4 motor werd later vervangen door de in-line viercilinder "Pinto" 2,0-liter (TL-serie) eenheid in 1974. Verschillende motoren werden aangeboden voor Europese klanten als gevolg van verschillende belastingjurisdicties in de verschillende gebieden. Vreemd genoeg week Ford met de MK1 Granada af van de remschijfconfiguratie achter, die standaard was gemonteerd op de Zephyr & Zodiac MK4. De MK1 Granada keerde terug naar trommelremmen, wat een stap terug leek te zijn.

Granada MK1

De Granada MK1 was verkrijgbaar als vierdeurs saloon, vijfdeurs stationcar en als tweedeurs fastback coupé. De vroege (1972-73) coupé versie had een gewelfde 'coke bottle' styling. In 1974 werd de coupé herzien met strakkere lijnen. De herziene "straight line" coupé met achtervleugel werd in het Verenigd Koninkrijk alleen in 3.0 Ghia uitvoering verkocht, terwijl hij elders in Europa ook in andere uitrustingsniveaus werd geproduceerd. Dezelfde motoropties als in de berline varianten waren beschikbaar in coupés buiten de UK.

Na enkele aanpassingen aan het design werd de MK1 Granada in augustus 1977 vervangen door de MK2. De nieuwe rechtlijnige Granada MK2 was in wezen een nieuwe look van het vorige model. Nieuw plaatwerk aan de buitenkant bracht de Granada in lijn met de nieuwe ontwerpstijl van Ford. Het weerspiegelde de styling die al te zien was op de Cortina MK4 en de Fiesta MK1. De achterpanelen van de MK2 Granada estate waren echter vrijwel ongewijzigd ten opzichte van de MK1 - op een paar kleine details na.

De techniek was ook vrijwel gelijk. De belangrijkste verschillen waren de beschikbaarheid van de "Cologne" V6 motoren. Deze eenheden waren beschikbaar in 2,0-liter, 2,3-liter en 2,8-liter capaciteiten. Nieuwe kenmerken zoals airconditioning en brandstofinjectie waren alleen beschikbaar op de meer exclusieve 2,8-liter afgeleiden.

Na talrijke aanpassingen en upgrades werd de Granada MK2 in 1985 geleidelijk vervangen door een derde generatie. De MK3 was de eerste Europese serieproductieauto met standaard antiblokkeerremsysteem (ABS).

Tot de motoropties van de MK3 behoorde de nu bekende Pinto-motor in 1,8-liter of 2,0-liter uitvoering. De inmiddels verouderde Cologne V6-motoren werden overgenomen van het vorige gamma, maar het gebruik ervan was van korte duur, want in 1991 werd een nieuw topmodel geïntroduceerd. Dit was de super soepele Granada Scorpio 24-kleppen quad-cam. Hij was uitgerust met een 2,9-liter V6 Cologne motor die was opgevoerd door Cosworth Engineering.

De MK3 was het laatste exemplaar dat de Granada badge droeg. De naam werd volledig veranderd in Scorpio in 1994. De Scorpio werd onderworpen aan een controversieel herontwerp dat als lelijk werd beschouwd en zeer impopulair bleek te zijn, ondanks het feit dat deze auto's waren uitgerust met een van de meest weelderige lederen interieurs die beschikbaar waren. Deze interieurs waren verkrijgbaar in het model 'Ultima', met een superluxe elektrisch verstelbare achterbank. De Scorpio werd uiteindelijk uit productie genomen in 1998, waarmee een einde kwam aan een 48-jarige geschiedenis.

Tegen die tijd had Ford Jaguar Cars overgenomen en later ook Volvo. De geldpot werd gebruikt voor de ontwikkeling van de op de Amerikaanse Ford Lincoln gebaseerde Jaguar S-Type en later de Volvo S80. Deze twee auto's maakten het voor Ford overbodig om opdracht te geven voor nog een premium voertuig dat uiteindelijk met hun eigen bestaande productgamma had kunnen concurreren.

Dus de volgende keer dat u een Ford brochure doorbladert, zal het topmodel waarschijnlijk nog steeds afwezig zijn. Maar ik heb het stiekeme gevoel dat het topsegment binnenkort zal worden ingenomen door de vervanger van de Mondeo MK5 in 2022, die een forse SUV-crossover belooft te worden. Misschien zijn we toch nog niet helemaal klaar met onze grote, sappige Fords? We zullen moeten afwachten!

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes