Ze worden beschreven als de longen van de aarde, een leven lang geworteld op één plek, een leven dat honderden jaren omspant. De oudste, meer dan 5.000 jaar, de grootste met meer dan 52.500 kubieke meter, en met meer dan 3 biljoen van hen die de aarde bedekken blijven ze een vitale natuurlijke hulpbron. De liefde, genezing en kennis die ze ons bieden, deze diepgewortelde band die we met bomen hebben.

Ik kwam een foto tegen van mezelf toen ik een kind was, zittend in een tuin, omringd door bomen, met in mijn kleine klauwen een bloem die ik had geplukt, een delicaat madeliefje. Toen ik mijn jongere ik (niet ouder dan 3 jaar) tevreden zag in mijn omgeving, vroeg ik me af hoe de mens zich aangeboren thuis voelt in de natuur, tussen de bomen. Misschien komt het voort uit onze kindertijd, toen we speelden en op verkenning gingen in tuinen en parken, of misschien gaat het veel verder terug in onze evolutie, van toen we nog jagers waren die om te overleven interacteerden met het natuurlijke landschap en is het gewoon onderdeel van ons DNA.

Achter mijn huis in de heuvels van Monchique staat een eik waar ik graag naast ga zitten, wat we in de praktijk van het bosbaden een zitplek noemen, een plek in de natuur die je regelmatig bezoekt en die toegankelijk is, een plek om gewoon te zitten en te zijn, en op te merken wat er is. Gedurende een jaar ben ik getuige van subtiele veranderingen in mijn boomvriend. De veranderende kleur van de bladeren, vogels die komen en gaan, insecten die langskomen en de bries door de takken van zijn sterke armen die in kracht en temperatuur veranderen door de seizoenen heen. Ik kom er altijd weer vandaan met een beter gevoel, misschien is er iets in zijn kracht waar ik troost in vind, zijn leven, zijn duurzaamheid die me gronden. De aanraking en textuur van de boom, zijn verende kurk ondersteunen me als ik voorover leun, mijn armen om mijn romp slaan en samen met de boom ademen voelt goed, hij helpt me op een bepaalde manier.

"Boomknuffelaar"

De term 'boomknuffelaar' krijgt tegenwoordig een slechte naam, maar de term vindt zijn oorsprong in het jaar 1730 en een goed voornemen toen een groep hindoeïstische dorpelingen in Rajasthan, India probeerde heilige bomen te beschermen tegen omhakken en gebruik als grondstof voor de bouw van een koninklijk paleis. 350 mannen en vrouwen verloren hun leven terwijl ze zich aan de bomen vasthielden. Milieubescherming blijft belangrijk vandaag de dag, met de toename in bewustzijn en een terugkeer naar bomen en de natuur voor het welzijn van mensen, kan het omhelzen van een boom geen slechte zaak zijn. Tijdens de pandemie, toen sociale afstand, isolatie en eenzaamheid escaleerden, werd de uitdrukking "als je geen persoon kunt knuffelen, knuffel dan een boom" bedacht en deze sloeg aan bij mensen.

De Amerikaanse natuurdichter Mary Oliver schreef: "Als ik tussen de bomen ben, vooral de wilgen en de valse christusdoorn, maar ook de beuk, de eik en de den, geven ze zo'n zweem van blijdschap af. Ik zou bijna zeggen dat ze me redden, en dagelijks".

In mijn werk als bosbadgids en op het gebied van bostherapie zie ik de positieve effecten die tijd doorbrengen tussen bomen heeft op mensen, het inademen van schone onvervuilde lucht en het inademen van de natuurlijke verbindingen die door bomen worden uitgestoten. De wetenschap toont de voordelen aan voor mensen die regelmatig tijd doorbrengen in een natuurlijke omgeving. Onze zintuigen worden geprikkeld en ons instinct wordt geactiveerd, het kan onze stemming verbeteren en ons immuunsysteem stimuleren. Niet alleen dit, we kunnen ons ook op andere manieren tot bomen verhouden, we dragen een vergelijkbare lichaamsbouw in de menselijke romp of romp en hoe we staan, onze kern vasthoudend.

Volgens de Duitse boswachter en wetenschapper Peter Wohlleben behoren bomen, net als mensen, tot gemeenschappen en families, ze vormen stammen om elkaar te helpen. In zijn bestseller The Hidden Life of Trees legt hij uit hoe bomen met elkaar "praten" en hulpbronnen delen. Bomen reageren op de omgeving om hen heen en verbinden zich met hun gemeenschap via een ondergronds wortelstelsel, een web van paden. Hij beweert dat bomen vrienden hebben, eenzaamheid en pijn voelen en ondergronds communiceren via het "bosbrede web". Het is verbazingwekkend om over na te denken en laat zien dat er zoveel voor ons te leren en te ontdekken valt in de natuur om ons heen.

Verbindingen

In de loop der jaren zijn er veel bomen opgevallen waarmee ik me verbonden voelde. De Engelse eik die tot mijn verbeelding sprak in een park vlakbij het huis van mijn oma waar ik met mijn neefjes en nichtjes speelde, een oase van groen in het hart van de stad. De kastanjes in de velden van mijn ouderlijk huis, treffend genoemd door de kinderen in het dorp: Conker Tree Island. Jaren later, toen ik in Dubai woonde, was er een ghafboom die speciaal was. Hier vond ik schaduw tijdens het uitlaten van mijn honden en zag ik het leven in de droge woestijnhitte, in zijn bast en takken, en daar heb ik de as van mijn lieve oude hond uitgestrooid. Hier in Portugal geniet ik van veel bomen tijdens mijn wandelingen, kurkeiken, pijnbomen, medronho en kastanjes. Bij mij thuis heb ik bomen geplant: olijfbomen, pruimenbomen, appelbomen, walnotenbomen en perzikbomen. Veel van deze bomen zijn cadeautjes voor het huis, dus als ik nu naar elke boom kijk, denk ik aan de vriend die hem aan mij heeft gegeven.

Wat de reden ook is waarom we een band hebben met bomen, we weten dat we ons goed voelen als we in hun buurt zijn en we ontspannen ons. We stellen ons open voor het ontzag en de verwondering van de natuur en waar wij in passen. Liefde en een gevoel van thuiskomen zijn vaak opmerkingen die deelnemers aan een bosbadwandeling delen. Herinneringen aan de kindertijd, een favoriete boom, vrijheid en vreugde komen ook naar boven. Ik nodig je dus uit om een moment te nemen en na te denken over een boom die iets voor je betekent, een plek of een tijd waarin de natuur je heeft gesteund. En als je kunt, ga dan tijd doorbrengen met een boom of bomen, en wees mindful, wees je bewust van je zintuigen en merk op of je plezier beleeft, aan de buitenkant en aan de binnenkant. Ontdek je eigen boomverbinding.


Fotograaf: Michael Mardon.

Author

Suzanne Radford is a certified forest therapy practitioner and forest bathing guide based in the Serra De Monchique, helping individuals, couples and groups connect to nature through guided walks, workshops for wellbeing, and nature coaching.

Email: info@forestbathingalgarve.com   

Web:  www.thenaturepod.com 

FB:      @algarveforestbathing

Insta:  @forestbathingalgarve

Suzanne Radford