Het Portugese woord voor passievrucht is "Maracuja", en het behoort tot de familie van de Passifloraceae. Ze zijn zeer gemakkelijk te telen en zeer productief, vooral in Midden-Portugal, en worden vaak gebruikt als schaduwplant op terrassen als afwisseling van de vaak gebruikte wijnstok.

Ze bloeien zowel levendig als gecompliceerd en hebben een grote kroon van corona filamenten die uit de meeldraden reiken, wat identificatie gemakkelijk maakt.

Ze omvatten ook een kolossale selectie van meer dan 500 soorten, verdeeld in drie hoofdtypes: paars, geel, en granadilla (rood).


Oorsprong van de naam

Rooms-katholieke priesters aan het eind van de 15e eeuw vonden de plant in wat nu Latijns-Amerika is en noemden hem naar de Passie (lijden en dood) van Jezus Christus.

Zij geloofden dat verschillende delen van de plant, waaronder de bloemblaadjes, de stralen en de kelkblaadjes, kenmerken van het lijdensverhaal symboliseerden. De vijf bloemblaadjes en vijf kelkblaadjes stellen de 10 apostelen voor die Jezus trouw bleven tijdens de lijdensweg. De cirkel van haarachtige stralen boven de bloemblaadjes stelde de doornenkroon voor die Jezus droeg op de dag van zijn dood.

Om zelf te kweken, plant u ze in de volle zon tot halfschaduw, in goed doorlatende grond op een warme, beschutte plek. Na de bloei terugknippen om de planten netjes te houden en in het voorjaar beschadigde groei wegknippen. De meeste soorten hebben bescherming nodig in de winter.

Bloemen en vruchten groeien gelijktijdig, met bloemen van de lente tot de late herfst, en vruchten van mei tot augustus in de meeste regio's.

De smaak van het fruit verklaart zijn naam heel goed, waarbij de buidelpaarse het populairst zijn vanwege hun sappige en zoete vruchten. Hoewel maracuja buiten kan groeien, kan het in koelere streken veel baat hebben bij een plaatsje in de kas.

De meeste variëteiten van de wijnstokken produceren vruchten, maar niet alle soorten zijn eetbaar, dus houd hier rekening mee bij het kiezen van een soort of cultivar die aan uw behoeften voldoet.

De meeste passiebloemen hebben bloesems die een bedwelmende, bedwelmende geur verspreiden, zoals de gardenia-achtige geur van de P. mooreana soorten.

De ranken kunnen zonder snoeien wel 30 meter lang worden om zowel bloemen als vruchten te produceren, maar ze kunnen in de tuin snel overwoekeren als de groeiomstandigheden ideaal zijn.

Inheemse stammen in Noord- en Zuid-Amerika verzamelden en cultiveerden de planten voor een veelheid van toepassingen. In veel culturen worden de bloesems, het gebladerte, de wortels en de vruchten gebruikt in de kruidengeneeskunde, en moderne toepassingen omvatten ook het aromatiseren van voedsel en het toevoegen van geur aan parfum en zeep.


Ontwikkel een passie voor de smaak

En de passievrucht zelf is goed voor je! Ze bevat weinig vet en is een uitstekende bron van voedingsvezels.

Het is ook een goede bron van ijzer, eiwit, vitamine A, vitamine C, folaat, magnesium, fosfor, kalium en B-vitamines - en staat bekend om zijn laxerende werking om het spijsverteringskanaal in goede conditie te houden en is behulpzaam bij het voorkomen van darmkanker.

Het kan constipatie verlichten en spoelt overtollig cholesterol uit de bloedvaten om een groot aantal gastro-intestinale aandoeningen te helpen voorkomen.

Deze heerlijke en gezonde snack zit boordevol ijzer, dat het lichaam helpt om de overvloedige vitamine C op te nemen, en is een geweldige traktatie voor alle aanstaande moeders, want ze helpen zowel de moeder als de kleine baby te beschermen tegen infecties.

Om deze tropische vrucht te eten, moet je de schil opensnijden of -scheuren om het kleurrijke, sappige vruchtvlees en de zaden bloot te leggen. De zaden zijn eetbaar, dus je kunt ze samen met het vruchtvlees en sap eten. De witte film die de schil van het vruchtvlees scheidt is ook eetbaar, maar de meeste mensen eten die niet, omdat die erg bitter is.

Wanneer je passievruchten kiest, moet je er een zoeken die zwaar aanvoelt en paars of geel van kleur is. De schil kan glad of rimpelig zijn. Hoe rimpeliger de schil, hoe rijper de vrucht. Zorg ervoor dat er geen verkleuring, kneuzing of groene vlekken zijn. Groene passievruchten zijn niet rijp.

Je kunt ook een gezond drankje maken in je sapcentrifuge - zoet met citrusachtige pittigheid en wrangheid, de perfecte combinatie voor een verfrissend drankje. Voeg gewoon water, ijs, muntblaadjes en een eenvoudige siroop van opgeloste suiker toe - heerlijk!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan